2011/12/06, 01:07 PM (آخرین ویرایش در این ارسال: 2015/12/28, 07:28 PM، توسط یه غریبه.)
دوستان عزیز من الان مدت 6 ماه است که به ام اس مبتلا شدم.
توی این مدت بسیار گوشه گیر شدم البته این کار رو عمدی انجام نمی دم چون من با مریضی ام خیلی خوب کنار اومدم و اون رو جزئی از زندگی خودم کردم و حتی خیلی وقتا خانواده ام یادم می یارند که باید آمپول هام رو بزنم ولی مشکلی که الان دارم اینه که من خیلی کم حوصله شدم . صبح ها ساعت 7 میرم سر کار و ساعت 2 بر می گردم و می خوابم . کار هر روز من شده همین حتی حوصله ندارم یک فیلم نگاه کنم یا اینکه یک صفحه کتاب بخونم!
خیلی از دوستانم با هام قهر کردند می گند که تو عمدا دیگه سراغ ما نمی یایی! در صورتی که اینطوری نیست. خیلی کم حوصله شدم!
نمی دونم چیکار کنم؟
تورو خدا نگید با دکترت مشورت کن که من خودم بیشتر از اینا اطلاعات دارم!!!!!
عزیزم خوب بعضی وقتا آدما بی حوصله میشن و وقتی بشینن خوب فکر کنن میفهمن چرا بی حوصله هستن
ولی من بهم ثابت شده که اگه به این حالتم ادامه بدم خیلی منو درگیر میکنه
واسه همین اگه حتی دوست نداشته باشم و حوصله بیرون رفتن با دوستامو نداشته باشم به اجبار دسته خودمو میگیرمو میبرم!
بعد که میرم میگم چه خوب شد که اومدم
عشــق
همین خنده های ساده ی توست
وقتی با تمام غصه هایت میخندی
تا از تمام غصه هایم
رها شوم...
این بی حوصله بودن برا همه ممکنه پیش بیاد..مثلا اگه به دکترت بگی چه کمکی بهت میکنه در این مورد!
به نظر منم خودتو یه مدت مجبور کن بری گردش..یا اگه حوصله جمع رو نداری تنهایی برو کوه
وقتی نیستی،همه نیستن
نه که نیستن،هستن
مثل تو نیستن
منم يه مدت طولاني همينطوري بودم.
1ساله سركار نميرم 1ترم مرخصي گرفتم و دانشگاه نميرم.تو اين مدت هم دارم براي خودم زندگي ميكنم فقط تفريح ميكنم تا آرامشي كه ميخوام بدست بيارم كارايي كه دوست دارم انجام ميدم اونطوري كه دوست دارم اين چند وقت و گذروندم تو هم براي خودت باش براي خودت زندگي كن وحال كن
چه کسی میگوید که گرانی شده است؟
دوره ی ارزانیست!!
دل ربودن ارزان، دل شکستن ارزان!
دشمنی ها ارزان،چه شرافت ارزان! و دروغ از همه چیز ارزانتر!!
قیمت عشق چقدر کم شده است؛کمتر از آب روان و چه تخفیف بزرگی خورده است ، قیمت یک انسان..!!!
منم خیلی کم حوصله ام همیشه مامانم باهام بحث میکنه که چته چرا حوصله فلان جا رو نداری یا نمیای ؟ پس کجا میخوای بری میگم هیچ جا همینجا برای خودم بیشتر تنهایی رو ترجیح میدم و کلا حوصله کارای قبل از اینکه بیمار بشم رو ندارم مثل مثلا ادامه تحصیل یا کتاب خوندن یا کارهای مورد علاقم
ولی وقتیم توی موقعیت مثلا مهمونی قرار بگیرم بیشترین کسیکه میخنده و شوخی میکنه خودمم خوبه میدونی چرا چون کسی خبر نداره ام اس مهمون خونه منه
اون اول هاش حوصله هیچی رو نداشتم ولی اینقدر رو خودم کار کردم تا خوب شدم.
من خیلی دوست داشتم با دوستام برم بیرون ، میرفتم بیرون اینور اونور ، البته دانشگاه هم تموم نشده بود خوب خیلی تاثیر داشت.
یک کاری رو خیلی خیلی دوست می دارید انجام بدید خیلی تاثیر داره تو غلبه بر کم حوصلگی تون
Free chees is found on the mousetrap
To catch anything you want you must pay it's worth
(2011/12/06, 01:48 PM)setare نوشته است: منم يه مدت طولاني همينطوري بودم.
1ساله سركار نميرم 1ترم مرخصي گرفتم و دانشگاه نميرم.تو اين مدت هم دارم براي خودم زندگي ميكنم فقط تفريح ميكنم تا آرامشي كه ميخوام بدست بيارم كارايي كه دوست دارم انجام ميدم اونطوري كه دوست دارم اين چند وقت و گذروندم تو هم براي خودت باش براي خودت زندگي كن وحال كن
من هم الان دارم همین کارو می کنم.ولی خوب من الان تو بدترین دوره بیمارم هستم.
این قافله عمر عجب می گذرد
دریاب دمی که با طرب می گذرد
ساقی غم فردای حریفان چه خوری
پیش آر پیاله را که شب می گذرد
منم خیلی بی حوصله بودم اما مدت زیادی روی خودم کار کردم اول شروع کردم با اینتر نت کار کردن بعد حواسمو رو کار برای پروژم جمع کردم این وسط با این سایت آشنا شدم که باعث شد دوستا زیادی پیدا کنم هر وقت حوصلم سر میره فورا به سایت سر میزنم از احوال دوستام موارد مربوط به بیماریم مطلع میشم که خیلی برام جالبه حتی ماه گذشته که 5 روز تو بیمارستان بودم هر وقت حوصله ام سر میرفت با گوشیم میومدم تو سایت وخودمو سرگم می کردم الان هم یه پا معتاد کامل به این سایت شدم که دیگه اصلا حوصلم سر نمی ره
امارضا ممنونم که من رو طلبیدی به زیارتت اومدم وکلی با شما حرف زدم
اگه یک نظر سنجی بذارین اغلب ما گرفتار این مشکل هستیم و بهترین کار همینه که دوستان در بالا اشاره کردن
از چیزایی که آدمو سرحال میکنه رفتن به شنا خیلی نشاط آوره
و حتماَ حتماَ شرکت کردن در یک کلاس مثل : یوگا یا یک ورزشی که زیاد خستت نکنه و هر روز یا یک روز در میان از خونه حتما مجبور باشی بزنی بیرون خیلی عالیه
زندگی را فقط با فصل های دشوارش نبین ؛
در راه های سخت پایداری کن: لحظه های بهتر بالاخره از راه می رسند.