2009/05/30, 09:06 AM
زندگي با عشق به ام اس دوست داشتني است!
بي‍ژن گودرزي
بزرگترين چيزي كه تا كنون ياد گرفته ايم عاشق بودن و عشق ورزيدن است.از لحظه اي كه متولد شده ايم و حتي قبل از آن طبيعت براي ما زمينه عشق ورزي مادر را فراهم آورده است.بدون آن عشق،زنده ماندن ما غير ممكن به نظر مي رسد.عشق مادر مترادف حمايت ،مراقبت و پرورش كودك است.ارتباط ما با "مادر" اولين درك ما از عشق است.همانطور كه در جريان زندگي پيشرفت مي كنيم ياد مي گيريم كه عشق به معني حفظ و مراقبت از آسايش خودمان است.عشق خالصانه مادر نشانه اي از عشقق زيستن است،عشقي كه هدفي جز زنده ماندن ندارد.
بعضي مردم مي خواهند كه از اين نوع عشق در روابط و مراحل ديگر زندگي خود مثل سنين بلوغ، نيز داشته باشند.عشق مادر ذاتا يك طرفه است،گذشته از دريافت هاي جانبي كه دارد ولي عشق بخشيدن او يك طرفه است.اما در تصور متعارف از عشق ،طرفين متقابل بخشيدين و دريافت عشق را تقسيم مي كنندهمه مي دانيم در روابط بهره برداري هر دو شريك به نياز دارند.بهره بردار نياز به كسي دارد كه از او بهره برداري كند و وابسته نياز به بهره برداري دارد.در چنين روابطي وابستگي متقابل تا وقتي كه طرفين وجود داشته باشند ادامه مي يابد.بر خلاف روابط مادر و فرزند كه اين روابط نابرابر است.ولي براستي رابطه ام اس با بيمار چگونه است؟
آيا پذيرش آن دوست داشتني است؟آيا پذيرش آن قابل هضم است؟و آيا..؟ليك اگر جنبه عشق را در نظر داشته باشيم،بيائيم سفره دل برگشوده و با او زبان دل را براندازيم كه همراه بودن با ام اس برايمان همراهي تو را در بردارد و درخواستن وجود جستن حركات جسمي روحمان را جلا و جسممان را به حركت مضاعف واداشته تا از سكون در امان بمانيم.
با اين اميد كه عشق چگونه زيستن را دريابيم.
بي‍ژن گودرزي
بزرگترين چيزي كه تا كنون ياد گرفته ايم عاشق بودن و عشق ورزيدن است.از لحظه اي كه متولد شده ايم و حتي قبل از آن طبيعت براي ما زمينه عشق ورزي مادر را فراهم آورده است.بدون آن عشق،زنده ماندن ما غير ممكن به نظر مي رسد.عشق مادر مترادف حمايت ،مراقبت و پرورش كودك است.ارتباط ما با "مادر" اولين درك ما از عشق است.همانطور كه در جريان زندگي پيشرفت مي كنيم ياد مي گيريم كه عشق به معني حفظ و مراقبت از آسايش خودمان است.عشق خالصانه مادر نشانه اي از عشقق زيستن است،عشقي كه هدفي جز زنده ماندن ندارد.
بعضي مردم مي خواهند كه از اين نوع عشق در روابط و مراحل ديگر زندگي خود مثل سنين بلوغ، نيز داشته باشند.عشق مادر ذاتا يك طرفه است،گذشته از دريافت هاي جانبي كه دارد ولي عشق بخشيدن او يك طرفه است.اما در تصور متعارف از عشق ،طرفين متقابل بخشيدين و دريافت عشق را تقسيم مي كنندهمه مي دانيم در روابط بهره برداري هر دو شريك به نياز دارند.بهره بردار نياز به كسي دارد كه از او بهره برداري كند و وابسته نياز به بهره برداري دارد.در چنين روابطي وابستگي متقابل تا وقتي كه طرفين وجود داشته باشند ادامه مي يابد.بر خلاف روابط مادر و فرزند كه اين روابط نابرابر است.ولي براستي رابطه ام اس با بيمار چگونه است؟
آيا پذيرش آن دوست داشتني است؟آيا پذيرش آن قابل هضم است؟و آيا..؟ليك اگر جنبه عشق را در نظر داشته باشيم،بيائيم سفره دل برگشوده و با او زبان دل را براندازيم كه همراه بودن با ام اس برايمان همراهي تو را در بردارد و درخواستن وجود جستن حركات جسمي روحمان را جلا و جسممان را به حركت مضاعف واداشته تا از سكون در امان بمانيم.
با اين اميد كه عشق چگونه زيستن را دريابيم.
وقتی نیستی،همه نیستن
نه که نیستن،هستن
مثل تو نیستن
نه که نیستن،هستن
مثل تو نیستن
و بهش عشق بورزیم
برخورد کنیم
