[sooorooosh]

والا زهرا خانم من چی بگم.
این بیماری بی نهایت الکی و بدون دلیل و علته،
دیگه فکر میکنم خانم دکتر نیکنام و بشناسی،تیر نود که بیماریم عود کرد نه دکتر نیک سرشت بودن. نه دکتر صحرائیان،
دکتر نیکنام همش میگفت صد متر میتونی راه بری؟ پنجاه متر میتونی؟ تازه بعد از فیزیو تراپیم.
دکتر صحراییان هم اومد گفت بیا و تای سبری بزن. ما نداشتیم. خودش وایساد،
دو تاشون استاد های بزرگی هستن،ولی خوب به ساز هیچ کدومشون مریضی نچرخید.
الان هم همینه زهرا جان. الان سالمم،اما فقط الان سالم هستم، بخواد فردا صبح تغییر فاز میده هیچ کس هم نمیتونه بگه چرا؟
نخواهد هم تا صد سال دیگه همین هستم.
ام اس شخصی هست.
این چهار الگو هم الکیه.
ما دو ملیون خورده‌ای نفر تو دنیا بیمار ام اس داریم. پس به همین تعداد هم نوع ام اس داریم. وهیچ وقت نمیشه گفت من مثل بقیه هستم. یا من اونجوری نمیشم،یا اونجوری میشم.
ایشالا بیماری تو همه استیبل بشه. و پیشرفت نکنه اما دلیلش دست کسی نیست.
من مورد دیدم بیماری همین خوش خیم که بچه ها میگن بوده. (( البته همچین اسمی از بیماری تو تقسیم بندی های رسمی نیست) )
طرف 7 سال دارو نمیزده،خوشحال میچرخیده،یهو عودی رو که نباید کرده و تو یه حمله ترتیب طرف و داده.
زیبایی ببیماری به این هست که غیر قابل پیش بینی هست
در کل ولی دارو رو مصرف کنید، استرس نداشته باشید، سیگار و دود و عصبیت تعطیل باشه .
بیماری احتمال شیفتش کم میشه. زندگی آسون تر میشه.
صلوات میفرسته