2012/11/11, 07:27 PM
اپیدمیولوژی ام اس
تاريخ : سه شنبه پنجم مهر 1390
ام اس از لحاظ بالینی با نشانه ها علائم و وضعیت پیشرفت بیماری مشخص می شود. میزان بروز سالیانه ام اس در میان جمعیت های متفاوت از 1.5 تا 11 مورد در هر 100000 نفر متغیر می باشد و بیشتر بروز آن در بزرگسالان جوان است. بیماری از نظر بالینی با گرفتاری بخش های مختلف سیستم عصبی مرکزی در زمانهای متفاوت تعریف می شود به شرطی که سایر بیماریهای چند کانونی سیستم اعصاب مرکزی رد شوند. اولین نشانه ها معمولا قبل از سن 55 سالگی ظاهر می شوند و اوج بروز آن در سنین 20 تا 40 سالگی است.زنان دو برابر بیشتر از مردان مبتلا می شوند.مطالعات اپیدمیولوژیک نشان می دهند که با دور شدن از خط استوا شیوع بیماری بیشتر می شود و هیچ جمعیت پر خطری از نظر ابتلا به بیماری در بین مدار 40 درجه شمالی و 40 درجه جنوبی وجود ندارد.
با مطالعه دو قلوها بروز خانوادگی گاهگاهی و ارتباط قوی بیماری با آنتی ژن های خاص HLA ( به ویژه HLA DR2)استعداد ژنتیک ابتلا به بیماری مطرح شده است. شواهد از این باور که بیماری منشا خود ایمن دارد پشتیبانی می کند.
حملات مجزای میلین زدایی التهابی در این بیماری ممکن است با نشانه های بالینی همراه باشند که عود نامیده می شود.این حملات در اکثر موارد با درجاتی از بهبود دنبال می گردند که در اوایل بیماری بصورت یک روند تیپیک عود-فروکش دیده می شود.تشخیص بیماری بر نشانه های متناوب یا پیشرونده CNS همراه با شواهدی از وجود دو یا چند ضایعه در ماده سفید در یک بیمار با سن مناسب که فاقد توجیه دیگری مانند سکته های مکرر یا سیستمیک لوپوس اریتماتوس باشد استوار است.
برگرفته از کتاب فیزیوتراپی در ام اس
دکتر حسن شاکری-فاطمه کبیریان
دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
اے دنیا کے مسافر منزل تیری قبرھیں اے کر رھا ھیں جو تو دو دن کا یہ سفرھیں موت ھیں تیرا ان دیکھا ساتھی آچانگ تجھے نگل لے گا:ای مسافر دنیا خونه ی توقبر است ای که هرکاری میکنی سفر دو روزه هست مرگ رفیق ندیده ی تو است یکهو نفست رو می گیره
