[mohsen121]

M.S به زبان ساده

یک مرکز تلفن را در نظر بگیرید. در این مرکز خطوط اصلی تلفن از دستگاه تلفن مرکزی منشأ گرفته و به سمت مشترکین انتشار می‌یابد. این خطوط توسط کابل هایی که در زیر زمین قرار گرفته است، هدایت می‌شوند. حال اگر یک کارگر مشغول کندن زمین در مسیر کابل تلفن باشد، ممکن است در اثر ضربات کلنگ، به کابل مذکور آسیب وارد کرده و روکش آن را از بین ببرد و رشته های سیم زخمی شده و لخت شوند. اگر این آسیب خیلی شدید باشد، تمام تلفن هایی که مربوط به این کابل هستند از کار افتاده و قطع می‌شوند. یعنی مشترکین نمی توانند ارتباط خود را با مرکز تلفن و یا با تلفن های دیگر برقرار کنند. در صورتی که آسیب وارده به کابل جزیی باشد، مشترکین کمتری دچار قطعی تلفن می‌شوند و یا دست کم، کیفیت ارتباط آنها ضعیف می‌شود. این در حالی است که هر چه آسیب به مرکز تلفن نزدیک‌تر باشد، تعداد تلفن بیشتری دچار اختلال می شوند، زیرا کابل نزدیک به مرکز تلفن، منطقه وسیع تری را پوشش می دهد.در بیماری ام اس نیز غلاف رشته های عصبی آسیب می‌بینند. یعنی لایه محافظ رشته‌های عصبی، توسط سلول‌های دفاعی بدن (ماکروفاژها) ،مورد حمله قرار گرفته و آسیب می‌بینند. به این غلاف، میلین می ‌گویند. میلین یک پوشش محافظتی است که از طریق گره‌های رانویه، پیام عصبی را منتقل می‌کند.
در بیماری ام‌اس سلول‌های دفاعی بدن (ماکروفاژها)، به علل نامعلوم به میلین حمله کرده و آن را از بین‌می‌برند. به عبارت دیگر میلین را یک بیگانه برای بدن فرض کرده، به تخریب آن می‌پردازند. در صورتی که بخواهیم مثال قبلی را با بیماری ام اس مقایسه کنیم، می‌توان گفت: مرکز تلفن مشابه مغز و کابل‌های اصلی، مشابه طناب نخاعی عمل می‌کنند و خطوط تلفن نیز به اعصاب محیطی شبیه شده است. همچنین می توان گفت: سلول‌های دفاعی(ماکروفاژها) مثل کارگر تخریب کننده بوده و تلفن¬های مشترکین، مثل عضلات دست‌ها، ‌پاها و چشم‌ها و... می¬باشند.
با آسیب دیدن میلین، انتقال دستورات از مغز و نخاع به عضلات هدف، مختل شده و یا به کندی صورت می گیرد. در صورتی که این آسیب توسط بدن ترمیم گردد و غلاف (میلین) اعصاب بازسازی شود، انتقال پیام‌ها و دستورات، مجدداً شروع می‌شود و آثار بیماری از بین می‌رود، این روند را خاموش شدن (بهبود بیماری) می گویند. این در حالی است که در برخی موارد با بروز مجدد علائم، بیماری دچار عود یا برگشت می‌شود.
سیر بیماری ام اس و علائم آن در بین افراد مختلف و حتی در یک بیمار، بسیار متغیر و غیر قابل پیش‌بینی است. بسیاری از بیماران مبتلا به ام اس، زندگی معمولی در پیش دارند و مدت‌ها بدون علامت باقی می‌مانند. این در حالی است که عده اندکی از بیماران از همان ابتدا به شدت دچار ناتوانی شده و سیر پیش‌رونده‌ای را طی می‌کنند. لازم به ذکر است تخریب میلین و لایه محافظ اعصاب، فقط در سیستم اعصاب مرکزی (CNS) یعنی مغز و نخاع صورت می‌گیرد. در صورتی که شدت یا وسعت تخریب زیاد باشد، می‌تواند آسیب‌های شدید و ناتوان کننده‌ای را بوجود آورد. با آسیب و تخریب میلین و به اصطلاح لخت شدن رشته های عصبی، پلاک های کوچک و بزرگی در مغز ایجاد می شود. این پلاک‌ها مشابه آثاری است که پس از التیام حاصل از سوختگی پوست در بدن باقی می‌ماند. بسته به شدت آسیب وارده، اندازه پلاک‌ها متغیر است. هر چه آسیب شدیدتر باشد، وسعت پلاک بیشتر بوده و علائم بیماری شدیدتر خواهد بود.
محل به وجود آمدن پلاک ها در قسمت‌های مختلف مغز است. این پلاک ها در نقاط مختلف مغز، باعث بوجود آمدن علائم مختلفی از بیماری می شوند. تشخیص این پلاک‌ها با انجام ام آرآی(MRI) از مغز صورت می گیرد.
به دلیل وجود پلاک‌های متعدد در نقاط مختلف مغز (نقاط و ضایعات سفید رنگ در نمای بالا) ، به آن بیماری مالتیپل اسکلروزیس یا سخت شدگی های متعدد گفته می‌شود. به عبارت دیگر بیماری ام اس یک بیماری التهابی است که بر سیستم اعصاب مرکزی(CNS) تاثیر می گذارد. با توجه به اینکه سیستم اعصاب مرکزی، مسئول درک پیام و صادر کننده دستورات حرکتی است، اختلال به وجود آمده در این بیماری عمدتاً باعث بی حسی، بی حرکتی و... می‌شود. همچنین سیر تکاملی بیماری ام اس از یک بیمار تا بیمار دیگر متفاوت است.به طور کلی می توان گفت: عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی و یا عفونت های ویروسی ممکن است در شروع بیماری نقش داشته باشند .