2013/01/08, 10:40 AM
من کاملا حرفای دوستان گلم رو قبول دارم.هستی جون،میشه با وجود بیماری همسر یا فرزند خوبی بود وطرف مقابل رو آزار نداد.اما مطمءنم دوستان خوبم با این حرف من هم موافقن که باوجود این بیماری و دید نادرست مردم نسبت به این بیماری شاید هیچوقت امکانش نباشه که اون بیمار "همسر"باشه چه برسه به "همسر خوب".
وجود کسی که شرایط سنیش و دیدش نسبت به مسایل مختلف همسو با بیمار باشه و در شرایط خوب وبد همیشه همراهش باشه یکی از عواملیه که میتونه جلوی بیشرفت بیماری رو تاحدود زیادی بگیره اما وقتی چنین شخصی وجود نداره واز طرفی بخاطر اینکه باعث ناراحتی خانوادش خصوصا بدر ومادرش نشه،بیمار به اجبارخیلی از غصه ها ومشکلاتو توی خودش میریزه واین تاثیر بسیار بدی روی بیمار داره.بعنوان مثال من الان 31 سالمه و6ساله که بیماریم تشخیص داده شده ولی بسیار شکسته تر و دلمرده تر از اونی هستم که باید باشم.
وجود کسی که شرایط سنیش و دیدش نسبت به مسایل مختلف همسو با بیمار باشه و در شرایط خوب وبد همیشه همراهش باشه یکی از عواملیه که میتونه جلوی بیشرفت بیماری رو تاحدود زیادی بگیره اما وقتی چنین شخصی وجود نداره واز طرفی بخاطر اینکه باعث ناراحتی خانوادش خصوصا بدر ومادرش نشه،بیمار به اجبارخیلی از غصه ها ومشکلاتو توی خودش میریزه واین تاثیر بسیار بدی روی بیمار داره.بعنوان مثال من الان 31 سالمه و6ساله که بیماریم تشخیص داده شده ولی بسیار شکسته تر و دلمرده تر از اونی هستم که باید باشم.
