2011/07/23, 01:13 PM
(آخرین ویرایش در این ارسال: 2011/07/23, 01:26 PM، توسط parisa2087.)
(2011/07/22, 11:52 AM)warrior نوشته است: خوب پريسا جون اگه شما مثل همه ي ادماي ديگه لباس ميپوشي وتفريح ميكني و درس ميخوني پس ديگه چه مشكلي داري .....اصلا مگه ميشه ام اس داشته باشي و مشكلي نداشته باشي حتي ام اس شما طوري كه مادرتون نفهميده يعني هيچ بي حسي و سنگيني نداشتي كه تو يه جمع تابلو بشي ...نتوني درست راه بري بدويي يا درست بنويسي .حتي نتوني دكمه هاتو ببندي .......كلا كسي كه ام اس داره (ام اس واقعي و به تمام معنا) چه بخواد چه نخواد كاري بهش ميكنه كه اطرافيان متوجه ميشن كه اين بنده خدا يه چيزيش هست.........
من همه اين كارها رو خودم انجام ميدم...ام اس به معناي ناتواني نيست..پاي راستم هميشه سنگينه ...اما به رو خودم نميارم...تعادل حركتي هم بعي وقت ها ندارم...اما وقتي ميوفتم جلو جمع خودمو ميزنم كوچه علي چپ و ميزنم زير خنده!!!
حتي واسه اين كه كمتر تابلو باشه ورزش ميكنم اونم كوهنوردي!!!!
مامانم ميدونه تزريق دارم...اما به همه از جمله مامانم و بابام گفتم بخاطر استرس عصب چشمم فلج شده!!!واس همين مجبورم تزريق كنم!!!
اسمش واسه ديگران ترسناكه..اما به نظر من خودش نه!!!
وقتی احساس میکنی داری به بن بست میرسی و زندگی خیلی تخیلی شده به یاد بیار که قبلا هم اینطوری شده بود ولی گذشت. این لحظات فرصتهایی برای بزرگ شدن هستند.