[soheila.f.d]

بعد از بروز علائم، اولین ام آر آی مغزی که دادم، همسرم به خواهرام اطلاع داد و به دوستانی که پزشکی خونده بودن (برای اطلاعات بیشتر از این بیماری) خودم بعد از چند روز فهمیدم اونم وقتیکه قرار شد بیمارستان بستری بشم.

به دوستان دانشگاهیم گفتم،(چون یکماه نرفتم دانشگاه)
هر دکتری که میرم: چشم پزشکی، آزمایشگاه، تزریق سرم، حتی آرایشگاه و... میگم ام اس دارم.
به همکارام هم گفتم
بازم میگم

میخوام بدونن که خیلی از افراد ام اسی مثل بقیه سرحال و سرپا هستن
هر سئوالی هم داشته باشن، تا اونجا که بلد باشم، خیلی راحت و خوشگل راهنمایی شون میکنم
هیچکس هم دلسوزی نمیکنه چون با اقتدار و افتخار از حال خوبم و روحیه عالی ام و این میهمان ناخوانده دوست داشتنی، صحبت میکنم

توی همین وبسایت تخصصی کلی مطالعه کردم و روحیه ام عالی شد

نتیجه خوبی که ازین اطلاع رسانی گرفتم، این بود که هم درباره این بیماری خیلی شیک و مجلسی سخنرانی میکنم تا بقیه هم دیدگاه خوبی داشته باشن، هم اینکه اغلب خبرهای بد و ناگوار و بمن نمیگن یا بعد از چند روز که از بحران اون واقعه گذشت، خبردار میشم
اصلا هم مشکلی نیست که از حادثه بد، بیخبر بمونم. داییم فوت کرد نمیدونستم سومش رفتم مسجد، سه سال پیش پسرعموم فوت کرد، خواهرام رفتند تبریز خاکسپاری موقع برگشتن تو هواپیما بودن که بمن اطلاع دادن، منم فقط تسلیت گفتم و و و خیلی موارد مشابه دیگه
ام اس بهانه خوبیه برای اینکه راحت تر زندگی کنی