[مینا ح]

من از نگاه ترحم آمیز بعضی از اطرافیان متنفرم. از اینکه تا آدمو می بینن دستاشون رو ببرن بالا و دعا کنن خدا همه مریضا رو شفا بده، بدم میاد. لبخندشون وقتی سرشونو کج می کنن و به آدم نگاه می کنن ناراحتم میکه. مطمئنم اگه بعضی از آدما از اول مریضیم رو نمی دونستن، انقدر پیشرفت نمی کرد. چون همون اول کلی تلقین منفی شد بهم.
ولی در مقابل خیلیام هستن که با اینکه میدونن ولی رو رفتارشون هیچ تاثیری نذاشته.
آدم باید بدونه که به کی بگه، به کی نگه.