[mari]

اگه اینطوری یاشه که خیلی بده.من چند ساله استخدام پیمانی هستم و تازه شنیدم که قراره با سه سال سابقه خدمتٰ پیمانی،استخدام رسمی بشیم

[movahedi]

بعضی ها 3تا4شغل دارند؟؟؟انصاف برم جایی نمیمونه ؟؟؟ فقط می توانیم منتظزررررررررررررررررربمانیم

[زهرا59]

كجا همچين چيزي گفتن ؟
چه طور ميشه بفهمن؟
امكان همچين چيزي وجود نداره الان همه يه جورايي مريضن حالا ام اس نباشه يه بيماريه ديگه اكثراً همه ريشه عصبي داره
بيكارن مگه

[nosrati]

من مستمری بگیر سازمان تامین اجتمائیم (ازکارافتاده) وکل دریافتی من عینا"به شرح زیر است که می بینید.
من مستند قراردادم که شاید توجه بشود.انشالله.


فیش حقوقی 92

پرداخت های انجام شده مبلغ(ریال)
کمک هزينه مسکن ۷۰,۰۰۰
کمک هزينه همسر ۲۰۸,۰۰۰
بن ۲۲۰,۰۰۰
کمک به سبد خانوار ۳۷۲,۹۸۰
بند ۳۹قانون بودجه سال ۱۳۸۸کل کشور ۸۰۰,۰۰۰
مبلغ مستمري ۳,۹۳۲,۹۴۰
نوع کسر پرداخت مبلغ(ریال)
بيمه درمان تكميلي ۲۰۹,۰۰۰
دودرصدماده ۸۹ ۷۸,۶۵۹
کل مبلغ پرداختی :
به حروف :پنج ميليون و سيصد و شانزده هزار و دويست و شصت و يک ريال
به عدد :۵,۳۱۶,۲۶۱ ریال است .


که بااین مبلغ باید هرماه هزینه های زیرا را پرداخت نمایم.
1- دریافت آمپورربیف خارجی 580.000 هزارتومان از داروخانه 13 آبان
2-داروهای جانبی مثل آمانتادین - گاباپنتین -ودیگرداروها مثل ویتامین هاوغیره
مبلغ میانگین 150.000 هزارتومان
که این مبالغ هزینه ها رابصورت مکرر هرماه باید پرداخت کنم.

ودیگر هزینه هائیکه هر فرد داره منهم دارم مثل پول آب - برق - تلفن -گاز -پوشاک -خوراک و.....و.....
حتما"می پرسید چطور ممکن است با این حقوق درمقابل این همه هزینه ها دوام آورد
بایدبگم من مغازه ای دارم که اجاره داده ام .هرچند بااین گرانی بازهم کم است ولی شکر که حداقل اینو دارم

واین را هم میدانم که خیلی ازبیماران ام اس مثل من دچار مشکل هستنند چرا که این بیماری نیاز به استراحت داره که مانداریم ونیاز به دوری ازهرگونه استرس داره که بازهم ما به لحاظ مشکلات جسمی و مشلات مالی وخیلی چیزهای دیگر ... نمی توانیم ازاسترس هم دوری کنیم.؟

آیابهتر نیست که دولت باارائه خدمات مورد نیاز به ما بیماران جلوگیری کنه از کار افتادگی ماها چراکه ما هم درگذشته خدمت گذار این مملکت بودیم. و بازهم میتونیم باشیم اگر توان مند شویم.

اگراینطورمیشد. همه بیماران راحت به زندگی خود ادامه می دادن ..واسترس برای بیمارکم میشد.

[khatereh.]

بچه ها من راهنمایی میخوام دو جا موقعیت کاری دارم که یکی اداری و دولتیه و کار قبلیم بوده ولی من احساس خوبی نسبت بهش ندارم و یه کار دیگه که تو یه جای فنیه که سخت تره و از نظر شغلی هم از اولی تو سطح پایین تری قرار داره چون اولی حالت نظارتی داره ....اما من کار کردن تو محیط فنی رو دوست دارم و فعلا مشکل چندانی هم از نظر بیماریم ندارم که احساس کنم نمیتونم ....فقط ترسم این هست که سختی کارش اذیتم کنه
اگه شما جای من بودین چیکار میکردین؟

[hadisss]

آییییییییی اسم اشتغال اومد داغ دلم تازه شد. توی سه سال اخیر کار نسبتا خوبی داشتم اما از پارسال که حالم اینجوری شد دیگه سفت وسخت افتادم دنبال اینکه بیماریم چیه و درمانشو شرو کنم و این شد کارمو از دست دادم. سه ماه فقط اهواز و تهران در حرکت بودم و دمه آزمایش و تستای جورواجور دیگه این شد که قبلش استعفا دادم و اینا

[neda.n]

بچه ها من راهنمایی میخوام دو جا موقعیت کاری دارم که یکی اداری و دولتیه و کار قبلیم بوده ولی من احساس خوبی نسبت بهش ندارم و یه کار دیگه که تو یه جای فنیه که سخت تره و از نظر شغلی هم از اولی تو سطح پایین تری قرار داره چون اولی حالت نظارتی داره ....اما من کار کردن تو محیط فنی رو دوست دارم و فعلا مشکل چندانی هم از نظر بیماریم ندارم که احساس کنم نمیتونم ....فقط ترسم این هست که سختی کارش اذیتم کنه
اگه شما جای من بودین چیکار میکردین؟

خاطره جون به نظر من ، آدم تو کاری که دوست داره حتی اگه سخت تر باشه کمتر اذیت میشه تا تو محیطی که دوست نداره کار کنه . تجربه من که اینطوری بوده . آرامش بیشتر از سختیه خود کار مهمه

[nahid]

خاطره جان ، منم فکر میکنم آرامش و احساس رضایت شغلی مهمتر از سطح کاره که گفتی پایینتر از شغل اولیه. البته نمیدونم سطحش رو از نظر اجتماعی گفتی یا اقتصادی ؟
اگه درآمدش کمتر نباشه، کار فنی شاید حس مفید بودن بیشتری هم داشته باشه و چون نظارتی نیست مسئولیتش و به دنبالش استرسش کمتره.
-----------------------------
حدیث جان ، شاید شما نباید به خاطر پیگیری هاتون ، از شغلتون استعفا میدادین . راه دیگه ای مثل مرخصی نبود ؟

[khatereh.]

ممنون ندا و ناهید جان منم خیلی بیشتر نظرم رو کار دومه اما چون دومیه تو محیط کاملا مردونه قرار میگیرم ممکنه سختی کارش اذیتم کنه ...برای کار اولی مرخصی بدون حقوق دارم که اول پاییز تموم میشه برای همین چند ماه باید شرایطمو بسنجم از اینکه شما هم نظر منو تایید کردین خوشحال شدم

[شیرین]

هی با خودم میگم بگم نگم...
ولی میگم ...!
تو ایران آدم فقط باید خودش برا خودش یه کاری بکنه...
نباید از هیچ ارگان یا نهادی انتظار کوچکترین کمکی رو داشت چون تا 2 برابرشو نگیره چیزی نمیده...
یا باید پارتیت قوی باشه یا پشتوانت از لحاظ مادی قوی...
حالا این پشتوانه میخواد پدر باشه میخواد یه سرمایه گذاریه توپ یا یه چیز دیگه....
متاسفانه وضع رفته رفته بدتر میشه...
نمیدونم به کجا میریم ولی خدا به خیر کنه...حداقل به ماها رحم کنه...
راجع به اشتغال هم نظرم اینه که ماها اصلا نباید کارای پر استرس بکنیم چون برامون مثه سمه....
من خودم لیسانس حقوق دارم...
آرزوم بود یا دفتر وکالت بزنم یا برا قضاوت بخونم و اقدام کنم...
ولی بعد مزدوج شدنم همسرم به هیچ عنوان قبول نمیکنه وکالت و قضاوت رو...
حتی با کار دولتی هم برام مخالفه...
چون خودش کارمنده بانکه میگه من میدونم اینجور کارا چقد استرس زاست...
برده به زور کلاس زبان...شنا....گیتار...کامپیوتر ثبت نامم کرده
میگه برو فقط برا سرگرمی...لازم نیست کار کنی خدایی نکرده بدتر شی...
ولی خیلی دلم میخواست شاغل باشم...
از اون اوایل کاملا مخالف خانه دار بودن خانم بودم...
میگفتم باید مستقل باشه خانوم از لحاظ مادی...........
ولی فعلا وضع اینه...
سرگرم هستم....وقتم پره
این خوبه ولی خانه دار بودن