[پویش]

تاپیک جالبی است.درسته دوستان نظرشون اینه افرادموفقی صحبت کنندکه موفقیتشان چشمگیرباشداما فکرنمی کنیداین بیشترباعث شود تا دوستان ناامیدشوند.به نظر من بهتراین است که تمامی دوستان از موفقیت های خودشان بگویند.زیرا موفقیت یک امر نسبی است،موفقیت برای یک شاگرد تنبل در کسب نمره بالای15تعریف می شود اما موفقیت برای یک شخص نابغه دست یابی به خیلی چیزهای دست نیافتنی است.درموردام اس هم با توجه به تفاوت وشدت وضعف بیماری موفقیت معناهای متفاوتی خواهدداشت.مثلا شخصی که بیماری او زود شناخته شده وحملات وعوارض کمتری دارد گامهای ترقی را خیلی راحت تر طی خواهد کرد اما شخصی که بیماری او پیشرونده وبا عوارض بالاتری است حفظ روحیه ،ادامه عادی زندگی،انجام امورزندگی همچون دیگرافرادسالم موفقیت است.
البته این نظر من بود.شایدمنهم جزاین افرادفعال باشم کسی چه می داند؟البته این اعتراف اطرافیان وهمکارانم است.چون کارهایی انجام میدهم که دوستانم از انجامش ناتوانند:confused: