[hamdam]

سلام
آقای کاکاوند من فقط می خوام به سوالی کردید پاسخ بدم:

پرسیدید:یک سوال دوست دارم از شما بپرسم :
اگر یکی از شما ها این تماس باهاش گرفته می شد و قرار بود فردا در یکی از روزهای پر بیننده یک برنامه پر مخاطب نماینده 50000 نفر باشه چه می کرد ....؟
افرادی که همه اونها انتظارات بحقی داشتن و شما باید در یک زمان کوتاه از سوالات شخصی مجری فرار می کردی و بخواسته های دوستات می رسیدی ...؟
و خیلی سوالات دیگه ....

دوست عزیزم نمی دونم چطور روشما حساب شده و شما را از کجا می شناختند که اونطور بر رو شما تاکید شده آخه ظاهرا عضو شاخصی هم نبودین و من شما را اولین بار اون برنامه دیدم اما جوابتان:
اگر از من چنین درخواستی می شد همه چیز را می سنجیدم زحمات و اهدافی که بجه ها تو این مدت بر آن متمرکز بودند و انتظارات طولانی مدت بچه ها را در نظر می گرفتم و بعد خودم را و توانایی ام را برا این کار می سنجیدم و وقتی برنامه را قبول می کردم که لااقل درصدهایی از این انتظارات را بر آورده سازم. شما بهتر بود تو یه برنامه مشاوره خانوادگی حضور می یافتین
شما این بیماری را بدجوری انعکاس دادین و زحمات بچه ها را خراب کردید
طوری ترحم برانگیز گفتین که به ما ترحم نشه که می خواستم داد بزنم که برنامه را قظع کنید
من با این که تو سخترین فازهای بیماری قرار گرفته ام اما هیچگاه و هیچگاه در استراحت مطلق نبوده و اتفاقا بیشتر و بهتر از افراد سالم همیشه کارهامو انجام داده ام و هر کاری کرده ام به بهترین نحو بوده اما شما چنان از استراحت های مدید گفتید که انگار....................
بگذریم اما این را دوستانه و روانشناسانه بهتان توصیه کنم هرگز کاری را نپذیر که می دانی از عهده اش برنخواهی آمد.همین!