[pinkrose]

من هم متاهلم هم سر کار میرم هم کلاس زبان میرم بعدم که میرم خونه میرم توی آشپزخونه تا دلتون بخواد میشورم و میسابم اما خدا را شکر میکنم که توانایی این کارارو دارم . گرچه همیشه هم جسمم باهام یاری نمیکنه و پاهام شنگین و بی حسه اما توی بدترین شرایط هم نشده که بمونم خونه و استراحت کنم . حتی شده آژانس گرفتم و رفتم سر کار و کلاس چون اینا باعث میشه فراموش کنم ام اس وجود داره ! من که ندارمش اون فقط وجود داره !!! کیه که بهش توجه کنه.توی محیط کار هم به کسی نگفتم. آخه برم چی بگم ؟! وقتی هیچیم نیست ؟؟؟؟
تو رو خدا روحیتون را نبازین بچه ها . بخدا شما هیچیتون نیست . یه کم خسته میشیم.به سختی راه میریم اما تواناییهامون از بقیه بیشتره . اینو باور داشته باشین . به ام اس کم محلی کنین خودش دمشو میزاره روی کولشو میره اما هر چی بهش توجه کنین اونم لوس تر میشه و براتون ناز میکنه .