[دلشکسته]

از همتون ممنونم. من میترسم از اینکه یه وقت خدایی نکرده به آخرش برسم به صندلی چرخدار. فکرش هم برام عذاب آوره ولی همه بهم میگن بستگی به روحیه ی خودت داره خیلیا بودن با روحیه ی بالا باعث عقب نشینی بیماریشون شدن. حالتای منم طوری نیست که به این زودیا به آخرش برسم حتی وقتی رفتم دکتر دکترم اولش کاملا مطمءن بود که ام اس ندارم ولی به اصرار من برام اام آر آی نوشت و... من به کسی علاقه مند بودم موقعیت کاری برام پیش اومده بود که بخاطر این جریان با اینکه توو گزینش قبولم شده بودم نرفتم. الان باید از کسی که بهش علاقه داشتم هم دست بکشم و شاید تا آخر عمر نتونم ازدواج کنم . شماها چطوری با این موضوعات کنار اومدین؟