2010/07/11, 10:34 AM
به بهانه 101 سالگي چاي كيسه اي
در اوايل قرن بيستم، چاي، نوشيدني لوكسي بود كه فقط ثروتمندان توانايي خريد آن را داشتند.
در نيويورك، تجار چاي بي صبرانه منتظر محموله هاي چاي كه از هند و چين مي آمد، مي نشستند و آن را به قيمت گزاف به مشتريان خود مي فروختند.
قوطي هاي فلزي كوچك، اولين نوع بسته بندي چاي بود اما از آنجا كه قيمت اين قوطي ها نسبتا بالا بود، در سال 1903 ميلادي، براي اولين بار از كيسه هاي ابريشمي به جاي قوطي هاي فلزي استفاده شد. اين نوع بسته بندي، اول در سال 1904 ميلادي، به كافه رستوران هاي نيويورك و بعد از آن، به سراسر جهان راه يافت. برخي مصرف كنندگان، كيسه ها را به همان صورت درون آب جوش انداختند و متوجه شدند چاي در حال رنگ دادن و دم كشيدن است. از اين پس بود كه روش‌هاي ساده تري براي استفاده از چاي پيدا شد.
سوليوان، اولين تاجري بود كه چاي را در بسته بندي هاي كوچك ابريشمي به بازار عرضه كرد.
ابداع چاي كيسه اي احتمالا بهترين و بدترين اتفاق در صنعت چاي بود! بهترين بود چون سبب افزايش توجه مردم به چاي شد و بدترين بود چون از آن به بعد، درون كيسه ها چاي هايي با كيفيت پايين در دسترس مردم قرار گرفت.
كم كم مردم به چاي كيسه اي علاقه بيشتري نشان دادند چون ديگر نيازي به استفاده از صافي نبود و از آنجا كه برگ كامل چاي درون كيسه قرار مي گرفت، رنگ و بوي چاي عالي بود اما به تدريج توليدكنندگان به جاي برگ كامل، چاي پودري شده يا اصطلاحا خاك چاي را جانشين آن كردند تا زمان رنگ دادن به حداقل برسد و در ضمن سود آن ها افزايش يابد. گرچه امروزه خيلي ها دم كردن چاي خشك و عطر و بوي آن را مي پسندند اما هنوز هم سرعت رنگ دادن و دم كشيدن چاي كيسه اي سبب شده طرفداران خاص خود را داشته باشد؛ به طوري كه در انگليس 95 درصد چاي مصرفي مردم را چاي كيسه اي تشكيل مي دهد.
در سال 1920 ميلادي، چاي كيسه اي در آمريكا در دسترس همه بود. چاي كيسه اي ابتدا به شكل دايره اي شكل(در سال 1922) و بعد به شكل هرمي(در سال1996) درآمد. در سال 1930 ميلادي، شركت سالادا براي اولين بار كيسه هاي چاي را از جنس فيبر كاغذ و از چوب درختان فيليپيني و كلمبيايي ساخت و به دنباله آن كاغذي آويخت تا روي آن مارك شركت خود را بزند. امروزه هم هنوز بيشتر انواع چاي كيسه اي از كيسه هايي با جنس كاغذ و نايلون هاي مخصوص مقاوم در برابر گرما(مثل پلي پروپيلن) تهيه مي شود اما لازم به ذكر است كه كيسه هاي ابريشمي براي سلامت بهتر هستند و كيسه هاي فيبر كاغذي و نايلوني صرفا براي كاهش هزينه هاي شركت ها ابداع شده است.
3 سوال رايج درباره چاي
سالانه 3 بيليون كيلوگرم چاي در سراسر جهان توليد مي شود. اين نوشيدني گرم به دليل آرامش بخش بودن و رفع خستگي، خيلي پُرطرفدار است. اما پرسش هاي زيادي هم درباره آن مطرح است كه به نظر مي رسد سه پرسش زير، همه گيرتر است:
آيا نوشيدن چاي يا هر نوشيدني داغ ديگري ضرر دارد؟
بله، البته! چاي را خيلي داغ نبايد نوشيد. برخي مطالعات نشان داده اند كه نوشيدن مايعات خيلي داغ ممكن است به مخاط گلو و مري آسيب برساند و به بروز سرطان منجر شود. نتايج بررسي ها حاكي از اين مطلب هستند، افرادي كه چاي خيلي داغ مي نوشند، بيش از ديگران مستعد ابتلاي سرطان مري هستند. تا چند سال پيش دانشمندان تصور مي كردند شايد چاي موجب سرطان مري مي شود ولي بررسي هاي جديد نشان داده است كه اين ضرر چاي مربوط به داغ بودن آن است، بنابراين براي حفظ سلامت و استفاده بيشتر از فوايد چاي بهتر است اين نوشيدني را خيلي داغ ميل نكنيد.
چاي محرك است يا آرام بخش؟
بعضي ها چاي مي نوشند چون معتقدند چاي خاصيت آرام بخشي دارد اما بعضي ها هم مي گويند چاي شادي‌آور و نشاط آور است. واقعيت اين است كه هر دوي اين صحبت ها درست است. چاي تا پيش از دو دقيقه از دم كشيدن اثر محرك دارد اما پس از مدتي به تدريج از خاصيت محرك بودن آن كاسته شده و خاصيت آرام بخشي آن بيشتر مي شود. پس از گذشت پنج دقيقه از دم كشيدن چاي، تمام كافئين موجود خارج مي شود و چاي كاملا آرام بخش است. كافئين از محرك هاي سيستم اعصاب مركزي است. مقدار اين تركيب در يك فنجان چاي زياد نيست. با اين حال ممكن است مصرف زيادش در بعضي افراد موجب ايجاد حالاتي مانند بي قراري و عصبانيت شود، از اين رو، آن ها نبايد در مصرف چاي زياده روي كنند.
كدام چاي بهتر است: سبز يا سياه؟
در گياه چاي تركيبات خاصي وجود دارد كه داراي خواص مهم زيستي مانند آنتي اكسيدان ها است. اين تركيبات فوايد بسياري دارند. در طي فرآيند تخمير اين مولكول ها تغيير مي كنند. مثلا برخي از آن ها اكسيد شده، برخي مي شكنند و يا به مواد جديدي تبديل مي شوند. در نتيجه، در چاي سياه كه تخمير زيادتري رويش صورت گرفته است، موادي به وجود مي‌آيد كه حاصل آن تغييرات هستند، يعني در چاي سياه موادي وجود دارد كه در چاي سبز، با تخمير كمتر، وجود ندارد. سردسته اين مواد، كافئين است. وجود كافئين در چاي سياه و آنتي اكسيدان كمتر ارزش آن را در مقايسه با چاي سبز كه خواص آنتي اكسيداني بيشتري دارد، كمتر مي كند. به همين دليل اگر افراد ذايقه خود را با چاي سبز تطبيق دهند، از خواص بيشتر گياه چاي بهره مند خواهند شد.
در اوايل قرن بيستم، چاي، نوشيدني لوكسي بود كه فقط ثروتمندان توانايي خريد آن را داشتند.
در نيويورك، تجار چاي بي صبرانه منتظر محموله هاي چاي كه از هند و چين مي آمد، مي نشستند و آن را به قيمت گزاف به مشتريان خود مي فروختند.
قوطي هاي فلزي كوچك، اولين نوع بسته بندي چاي بود اما از آنجا كه قيمت اين قوطي ها نسبتا بالا بود، در سال 1903 ميلادي، براي اولين بار از كيسه هاي ابريشمي به جاي قوطي هاي فلزي استفاده شد. اين نوع بسته بندي، اول در سال 1904 ميلادي، به كافه رستوران هاي نيويورك و بعد از آن، به سراسر جهان راه يافت. برخي مصرف كنندگان، كيسه ها را به همان صورت درون آب جوش انداختند و متوجه شدند چاي در حال رنگ دادن و دم كشيدن است. از اين پس بود كه روش‌هاي ساده تري براي استفاده از چاي پيدا شد.
سوليوان، اولين تاجري بود كه چاي را در بسته بندي هاي كوچك ابريشمي به بازار عرضه كرد.
ابداع چاي كيسه اي احتمالا بهترين و بدترين اتفاق در صنعت چاي بود! بهترين بود چون سبب افزايش توجه مردم به چاي شد و بدترين بود چون از آن به بعد، درون كيسه ها چاي هايي با كيفيت پايين در دسترس مردم قرار گرفت.
كم كم مردم به چاي كيسه اي علاقه بيشتري نشان دادند چون ديگر نيازي به استفاده از صافي نبود و از آنجا كه برگ كامل چاي درون كيسه قرار مي گرفت، رنگ و بوي چاي عالي بود اما به تدريج توليدكنندگان به جاي برگ كامل، چاي پودري شده يا اصطلاحا خاك چاي را جانشين آن كردند تا زمان رنگ دادن به حداقل برسد و در ضمن سود آن ها افزايش يابد. گرچه امروزه خيلي ها دم كردن چاي خشك و عطر و بوي آن را مي پسندند اما هنوز هم سرعت رنگ دادن و دم كشيدن چاي كيسه اي سبب شده طرفداران خاص خود را داشته باشد؛ به طوري كه در انگليس 95 درصد چاي مصرفي مردم را چاي كيسه اي تشكيل مي دهد.
در سال 1920 ميلادي، چاي كيسه اي در آمريكا در دسترس همه بود. چاي كيسه اي ابتدا به شكل دايره اي شكل(در سال 1922) و بعد به شكل هرمي(در سال1996) درآمد. در سال 1930 ميلادي، شركت سالادا براي اولين بار كيسه هاي چاي را از جنس فيبر كاغذ و از چوب درختان فيليپيني و كلمبيايي ساخت و به دنباله آن كاغذي آويخت تا روي آن مارك شركت خود را بزند. امروزه هم هنوز بيشتر انواع چاي كيسه اي از كيسه هايي با جنس كاغذ و نايلون هاي مخصوص مقاوم در برابر گرما(مثل پلي پروپيلن) تهيه مي شود اما لازم به ذكر است كه كيسه هاي ابريشمي براي سلامت بهتر هستند و كيسه هاي فيبر كاغذي و نايلوني صرفا براي كاهش هزينه هاي شركت ها ابداع شده است.
3 سوال رايج درباره چاي
سالانه 3 بيليون كيلوگرم چاي در سراسر جهان توليد مي شود. اين نوشيدني گرم به دليل آرامش بخش بودن و رفع خستگي، خيلي پُرطرفدار است. اما پرسش هاي زيادي هم درباره آن مطرح است كه به نظر مي رسد سه پرسش زير، همه گيرتر است:
آيا نوشيدن چاي يا هر نوشيدني داغ ديگري ضرر دارد؟
بله، البته! چاي را خيلي داغ نبايد نوشيد. برخي مطالعات نشان داده اند كه نوشيدن مايعات خيلي داغ ممكن است به مخاط گلو و مري آسيب برساند و به بروز سرطان منجر شود. نتايج بررسي ها حاكي از اين مطلب هستند، افرادي كه چاي خيلي داغ مي نوشند، بيش از ديگران مستعد ابتلاي سرطان مري هستند. تا چند سال پيش دانشمندان تصور مي كردند شايد چاي موجب سرطان مري مي شود ولي بررسي هاي جديد نشان داده است كه اين ضرر چاي مربوط به داغ بودن آن است، بنابراين براي حفظ سلامت و استفاده بيشتر از فوايد چاي بهتر است اين نوشيدني را خيلي داغ ميل نكنيد.
چاي محرك است يا آرام بخش؟
بعضي ها چاي مي نوشند چون معتقدند چاي خاصيت آرام بخشي دارد اما بعضي ها هم مي گويند چاي شادي‌آور و نشاط آور است. واقعيت اين است كه هر دوي اين صحبت ها درست است. چاي تا پيش از دو دقيقه از دم كشيدن اثر محرك دارد اما پس از مدتي به تدريج از خاصيت محرك بودن آن كاسته شده و خاصيت آرام بخشي آن بيشتر مي شود. پس از گذشت پنج دقيقه از دم كشيدن چاي، تمام كافئين موجود خارج مي شود و چاي كاملا آرام بخش است. كافئين از محرك هاي سيستم اعصاب مركزي است. مقدار اين تركيب در يك فنجان چاي زياد نيست. با اين حال ممكن است مصرف زيادش در بعضي افراد موجب ايجاد حالاتي مانند بي قراري و عصبانيت شود، از اين رو، آن ها نبايد در مصرف چاي زياده روي كنند.
كدام چاي بهتر است: سبز يا سياه؟
در گياه چاي تركيبات خاصي وجود دارد كه داراي خواص مهم زيستي مانند آنتي اكسيدان ها است. اين تركيبات فوايد بسياري دارند. در طي فرآيند تخمير اين مولكول ها تغيير مي كنند. مثلا برخي از آن ها اكسيد شده، برخي مي شكنند و يا به مواد جديدي تبديل مي شوند. در نتيجه، در چاي سياه كه تخمير زيادتري رويش صورت گرفته است، موادي به وجود مي‌آيد كه حاصل آن تغييرات هستند، يعني در چاي سياه موادي وجود دارد كه در چاي سبز، با تخمير كمتر، وجود ندارد. سردسته اين مواد، كافئين است. وجود كافئين در چاي سياه و آنتي اكسيدان كمتر ارزش آن را در مقايسه با چاي سبز كه خواص آنتي اكسيداني بيشتري دارد، كمتر مي كند. به همين دليل اگر افراد ذايقه خود را با چاي سبز تطبيق دهند، از خواص بيشتر گياه چاي بهره مند خواهند شد.
