2011/02/03, 10:57 PM
اگر فکر می کنید هیستامین ها نتیجه واکنش های آلرژیائی شما در طول فصل آلرژی است ، در اینجا چیزی که ممکن است دیدگاه شما را تغییر دهد. تحقیقات جدید منتشر شده در مجله لکوسیتی زیست شناسی نشان می دهد که هیستامین می تواند مولکول مهمی را جهت درمان های جدید مولتیپل اسکلروزیس (ام اس)توسعه دهد. در این مطالعه ، دانشمندان نقش هیستامین را در مدل حیوانی مولتیپل اسکلروزیس تجزیه و تحلیل کرده و متوجه شد ندکه هیستامین نقش مهمی در پیشگیری از ام اس یا کاهش اثرات آن دارد.
دکتر روزتا، محقق در امور بیماریهای نوروایمنولوژی و نورو عضلانی واحد بیماریهای مغز و اعصاب در موسسه بِستا بنیاد کارلو در میلان ایتالیا گفت: "ما امیدواریم که مطالعه ما کمک خواهد کرد تا تدابیروطرح های جدید ی برای درمان بیماری های خود ایمنی و به ویژه بیماری ام اس ، که هنوز درمان قطعی ندارد ،اندیشیده شود.
هیستامین یک انتقال دهنده عصبی درگیر در واکنش های آلرژیک و دیگر فرآیندهای فیزیولوژیک و پاتولوژیک است و بهتر است بدانیم نقش مهمی در واکنش های افزایش حساسیت مثل آلرژی دارد ، و به طور کلی با اتساع رگ های خونی و ساخت دیواره های رگ های نفوذ پذیر کار می کند وباعث می شود سلول های ایمنی راحت تربتواند حرکت کند. هیستامین نقش عمده ای در همهٔ واکنش های آلرژیک از گونهٔ مستقیم و بلاواسطه دارد
دانشمندان به بررسی اثر مستقیم هیستامین و دو مولکول مشابه که با اتصال به طور خاص بر روی گیرنده های هیستامین 1 یا 2پرداختند. با استفاده از مدل موش ام.اس ، پژوهشگران لنفوسیتهای تی ام.اس زا پدید آوردند و سپس این سلولها را با هیستامین و یا دو مولکول دیگردرمان کردند.
اثرات این درمان ها باتجزیه و تحلیل فعالیتهای سلول های تی از جمله تکثیر ، تولید سایتوکاین ها ، فعال سازی مسیر سیگنالینگ درون سلولی ، و چسبندگی به عروق مغز بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان داد که هیستامین ،تکثیر واکنشی لنفوسیت تی میلین و تولید اینترفرون گاما - ، سایتوکاین مهم درگیر در التهاب مغز و میلین زدایی را کاهش می دهد.
علاوه بر این ، هیستامین توانایی واکنشی سلولهای تی میلین را برچسبندگی به عروق مغز وایجاد التهاب کاهش داد واین گامی مهم دردرمان بیماری ام اس می باشد..
به گفته ی دکتر جان وری" سردبیر مجله لکوسیتی زیست شناسی :"این پژوهش بسیار هیجان انگیز است به چند دلیل :
اول : آن نشان می دهد ارتباط غیر منتظره ای بین مسیرهای درگیر دربیمارهای خود ایمنی و آلرژی که که قبلا ناشناخته بود.
دوم : در حالی که اغلب ،گسترش مطالعات انجام شده در مدل های حیوانی برروی انسان طول می کشد اطلاعات این مطالعه، هدف دارویی جدید بالقوه ای برای درمان ام.اس و احتمالا دیگرخود بیماری های خودایمنی یا بیماری های سیستم عصبی مرکزی فراهم می آورد."
www.ms-links.org
