نقل قول: تقریبا همه ی کسانی که منو میشناسن فکر می کنند من دختری شاد و بی غمم.
در صورتی که این ظاهره ماجراس
در اصل یه درجاتی از افسردگی رو دارم
به نظر من بی غم بودن خاصیت خوبی نیست . بلانسبت شما، آدمهایی که به کلی هیچ غمی ندارن اصولاً درک درستی از وقایع اطرافشون ندارن.
مهم اینه که غصۀ مسائلی رو باید خورد که واقعاً مساله باشن. الان که به بیشتر دغدغه های گذشته خودم نگاه می کنم خیلی مسخره به نظر می رسن، از کجا معلوم در آینده هم غصه های حال حاضر پوچ به نظر نرسن .
البته گفتنش آسونه .
واقعیت اینه که تعادل فعل و انفعالات شیمیایی مغز به هم می خوره و باعث افسردگی می شه. تا اینجای کار دست ما نیست، به مسایل ژنتیک و محیطی مربوط می شه، بعضی ها بیشتر و بعضی کمتر درگیرش می شن . گذشته از دارو درمانی، سبک زندگی هم خیلی می تونه در این به تعادل رسیدن تاثیر داشته باشه .
این تکراری رو که میگی من با تموم وجود تجربه کردم، اونم از سن پایین. شاید چون هیچ وقت موفق نشدم سبک زندگیم رو کاملاً عوض کنم .
خیام میگه:
تا کی غم آن خورم که دارم یا نه ....... وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پرکن قدح باده که معلومم نیست ........کاین دم که فرو برم برآرم یا نه
و من حتی با وجود ام اس عمیقاً به این حرف معتقدم. هر چند خیلی وقتها موفق نمی شم ولی خیلی بهتر از قبل هستم.
نقل قول: بيشتر وقتا همينجوريه اون كسي كه زياد ميخنده و ما فكر ميكنيم خيلي شاده هم غمش بيشتره هم تنها تره
بیشتر وقتها که نه، ولی بر خلاف ظاهر زیاد پیش میاد.
.
