[Sarina_al]

بدون هیچ نگرانی و با افتخار به همه گفتم و میگم.چرا باید پنهان کنم؟؟؟؟؟؟؟
پنهان کردن اشتباهه چون باعث میشه ام اس یه چیز ناشناخته بمونه و همه ازش بترسن.
چرا کسی که دیابت داره بیماریش را پنهان نمیکنه؟ هیچ نگرانی نداره؟ چرا کسی بهش ترحم نمیکنه؟؟چرا از دیابتی کسی فرار نمیکنه؟؟
چون دیابت یه چیز شناخته شده است، با اینکه شرایط افراد دیابتی خیلی سخت تر است و حتا دیابت خطراتی مثل از دست دادن عضو، نابینایی، و حتا فوت را در برداره، یکی از عواقب پنهان کردن مثلا در مورد ازدواج است. اکثرا حاضر میشند با دیابتی ازدواچ کنند، اما اگر بدونند ام اس داری صحنه را خالی میکنند.
به نظرم باید به همه بگییم. تا زندگی خودمون آسون تر بشه، ما در مقابل سایر بچه ها هم که ام اس دارن و حتا کسانی که تازه مبتلا میشن مسئولیم برای اونا هم باید زندگی راحتتری بسازیم
پس پنهان نکنیم.
لطفا

یه بیمار دیابتی با رعایت رژیم غذایی و درمانیش، مشکلات زیادی پیدا نمیکنه، هرچند اون ترحم و آخی نبست به اونا هم وجود داره
ولی در مورد ام اس اگه دارو هم مصرف بشه ممکنه یهو حمله داشته باشیم و بعد از حمله حالمون خیلی بد شه، مردمم اصولا بیماری ها رو با حادترین مشکلاتش می بینن. یعنی خیلیا فکر می کنن که اگه ام اس داشته باشی، فلج هستی یا میشی و واسه همینم قطعا اون ترحم وجود داره. اول باید مردم متوجه بشن ام اس داشتن به معنی فلجی یا هر علامت دیگه ای نیست...
من دوستای صمیمیم می دونن که ام اس دارم و تو دانشگاهم 3-4 تا از اساتید

عامل اینکه تا میگی ام اس همه ذهنشون میره سمت فلجی بجز خودمون چیز دیگه ای نیست به نظرم
قطعا کسی که روی ویلچره ازش بپرسن مشکلت چیه طرف رو نمیپیچونه و میگه ام اس دارم ولی اغلب کسایی که مشکل چندان حادی ندارن جاهایی هم که نیاز هست بدونن پنهان میکنن ام اس رو
خب جامعه فقط اون ویلچر و ناتوانی رو دیده چه شکلی باید دیدگاهش این باشه که ام اس در بیشتر موارد چیز خاصی نیست؟؟؟!!!

خوب درسته. ولی ما ام اگه بگیم میگن آخی، آخرش فلج میشی؟ من قطعا میگم نه لزوما ولی خوب قبول دارین که بعدش ناراحت میشم از اینکه اینو بهم گفتن
من تو دانشگاهم می بینم که بچه ها هرکی یه چیزی از دستش بیفته به شوخی میگن ام اس داری
حالا من بیام به این آدما بگم ام اس دارم و توجیهشون کنم که ام اس چیه در حالی که می دونن خودشون؟!