نوشته شده توسط:صادق سعادتپور. سه شنبه 2 آبان 1391-11:46 ب.ظ
نویسنده: حسین عبداللهی گرداوری:سعادتپور
]لینک خبر
نویسنده: حسین عبداللهی گرداوری:سعادتپور
]لینک خبر
<من می توانم، باز هم می توانم، اگر آگاهی ام از بیماری ام، بازتاب سرد و یأس آوری در زندگی ام نداشته باشد، اگر الگوها و روش های كهنه را كنار گذاشته و با دیدی گسترده و خردی جامع، برای زندگی ام طرحی نو در اندازم. ...>
این جملات بر زبان كسانی جاری می شود كه در شور جوانی و در اوج رشد و شكوفایی، طعم تلخ یك بیماری صعب بر دوششان سنگینی كرده و قامتشان را خموده است. یادم می آید كه روزی در نمایشگاه كتاب، پسری را دیدم كه بی توجه به بیماری اش، از تك تك غرفه ها بازدید می كرد و از هر غرفه یا كتاب می خرید و یا مجله و بروشور جمع آوری می كرد. حركت دست وپاهایش به گونه ای بود كه توجه مرا به خود جلب كرد و بعد در هیاهوی جمعیت گم شد.
دقایقی بعد خارج از سالن دیدمش، در حالی بود كه برای لحظاتی دست وپای مرا هم نیز سست كرد. پسرك روی زمین افتاده و كتابها و مجله ها در اطرافش پراكنده شده بود، با لبخندی، بلند شد و بی تعادل ایستاد وحتی از من نخواست كمی كمكش كنم. جالب اینجاست كه خود او مثل من به بیماریش نمی نگریست و من مبهوت، ایستاده بودم. ام اس نام بیماریی است كه شاید بارها به گوش همه ما خورده باشد، بیماری كه بسیاری آن را ره آورد عصر جدید می دانند. بیماران مبتلا به این مرض، دچار علائمی نظیر: دوبینی، مورمور شدن انگشتان دست یا پا، بی حس شدن و كرخ شدن بعضی انگشتهای دست یا پا، حالت برق گرفتگی لحظه ای در بدن، یخ زدگی قسمتی از بدن، داغ شدن قسمتی از بدن، عدم هماهنگی اعضاء خصوصاً پاها هنگام راه رفتن، عصبی شدن بی مورد، خواب زیاد، لخت شدن بدن، تنبلی و بی حسی، خستگی زودرس، ضعف عمومی بدن، اسپاسم ماهیچه ای، عدم هماهنگی بین كلمات در سخن گفتن، سنگینی سر و بدن، دفع بیش از حد ادرار نسبت به دیگران، دیر هضم شدن غذا، حساس و زودرنج شدن، یبوست مزاج، دیدن كابوس، علاقه به خوردن غذاهای سردی بخش مانند لبنیات، مخصوصاً ماست و بستنی. در صورت پیشرفت بیماری عدم كنترل ادرار، یا از دست دادن كامل بینایی، عدم تحمل هوای گرم و آب گرم، عدم تحمل آب سرد و هوای سرد، كم شدن میل جنسی، افسردگی و خودخوری، انزواطلبی و گوشه گیری، نداشتن تعادل، داشتن لرزش هنگام حركت، یاری نكردن ماهیچه های پا هنگام راه رفتن، حس سرما دراستخوانهای بدن خصوصاً پاها هستند.
ملكی یك بیمار ام اسی است كه درباره مشكلات خود می گوید:
اولین مشكل بیماران ام اسی، پذیرش آنان در اجتماع است. متأسفانه در هیچ جا از بیماران ام اسی برای كار استفاده نمی كنند و به این لحاظ زندگی آنها دچار مخاطره است. به گفته او، اگر چه بیماران ام اسی دچار مشكلات جسمی هستند اما بیشتر آنها باتوجه به سطح بالای تحصیلاتشان، از توان فكری زیادی برخوردار هستند كه مطمئناً قابل استفاده است. او می گوید: گرانی داروها مشكل دیگر این بیماران است كه حتی با یارانه دولت هم برطرف نشده است. به گفته او، بیماران ام اسی در محیط خانواده نیز به لحاظ داشتن مشكلات حسی و حركتی دچار سختی هستند و به راحتی زندگی نمی كنند.
یكی دیگر از بیماران ام اسی، نیز ازتهیه سخت داروهای موردنیاز گله دارد ومی گوید: برخی از اقلام دارویی كه موردنیاز روزانه ما است، به سختی قابل تهیه است و به اندازه مصرف یك ماه در اختیارمان قرار داده می شود و برای دوره بعدی 10 تا 15 روز باید داروخانه های مختلف را زیر پا بگذاریم.. خرید دارو برای بیمارانی كه از دفترچه بیمه برخوردار نیستند هم بسیار سخت است، به طوری كه گاهی قادر به خرید آن نیستند، بنابراین حمایت دولت از این افراد بسیار ضروری است. جمشید لطفی رئیس انجمن ام اس ایران می گوید: متأسفانه بیماری ام اس در كشور رو به افزایش است. در گذشته بیشتر افراد 20 تا 40 سال به این بیماری مبتلا می شدند اما هم اكنون كودكان وجوانان نیز در معرض ابتلا هستند. او با اشاره به این كه بیش از 20 تا 25 هزار نفر در كشور مبتلا به ام اس هستند، می افزاید: بیماری ام اس در زنان ودختران بیشتر بروز كرده و 3 برابر بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند.
دكتر لطفی، سه اصل تشكیل دهنده این بیماری را عوامل ژنتیكی، محیطی و سیستم دفاعی بدن می داند و می گوید: بیماری ام اس با 50 تا 60 درصد اختلالات بینایی آغاز می شود و مشكلات جسمانی، حركتی و بینایی ازعمده تری علائم این بیماری است. او بیماری ام اس را قابل درمان می داند و اضافه می كند: براساس تحقیقات، 60 درصد مبتلایان به ام اس را افراد تحصیلكرده تشكیل می دهند كه 35 درصد آنها مدرك بالای لیسانس دارند. لطفی یكی از مشكلات این نوع بیماری را سفتی عضلات می داند و می گوید: مهم ترین عامل این بیماری ناتوانی بوده و درمانهای علامتی جایگاه عمده ای در ام اس دارند كه باعث كمك به بیماران می شوند. به گفته او، این بیماری مختص اعصاب مركزی (مغز و نخاع) است و لكه های سفید یا پلاكهای متعددی در مغز ایجاد می كند.
دكتر لطفی می گوید: پلاكها گویای سفت شدگی غلافهای سلولهای عصبی مغز می باشند كه این سفت یا سخت شدگی سبب جلوگیری از انتشار جریان الكتروشیمیایی رشته های عصبی و اختلال در حركات می شود، در نتیجه فرمانی كه از مغز صادر می شود، به راحتی به اعضا وماهیجه ها نمی رسد و كار به راحتی انجام نمی شود.
لطفی می گوید: مغز فرمانده كل بدن است. بنابراین شخص باید دقیقاً این اندام مهم و حیاتی را بشناسدو حداكثر مراقبت را از این اندام مهم انجام دهد. دیگر مسأله مهم و حیاتی این كه تمامی اندامهای انسانی تحت نظارت و كنترل این عضو مهم یعنی مغز می باشد و كوچكترین عصبیت ها و نگرانیها، در این عضو اثرمخربی دارد و كاركرد این اندام را مختل خواهد كرد.
دكتر لطفی می گوید: روشن است كه پیشگیری مهمتر از درمان است و هزینه ای دربر ندارد، اما رعایت نكردن مسائل گفته شده، انواع بیماری های جسمی خصوصاً بیماریهای اعصاب و روان را ایجاد خواهد كرد. از جمله بیماری قرن حاضر یعنی بیماری ام اس كه از نظر علم پزشكی روز ناشناخته باقی مانده و تاكنون درمانی بر آن نیافته اند.
به گفته دكتر لطفی، متأسفانه علم پزشكی روز در دنیای مدرن امروزی فقط و فقط درمان را در دارو می بیند و بس! خصوصاً علم پزشكی در كشور ما چشم به دست پزشكان غرب خصوصاً دكتران داروساز دوخته و منتظر است كه چه زمانی آنان اعلام كنند كه داروی فلان بیماری كشف و ساخته شد تا پزشكان ایران از آن استفاده كنند.
حالا سؤال این است كه آیا می توان بیماران مبتلا به ام اس را بدون استفاده از دارو، درمان كرد؟ و یا این كه چرا پزشكان به جای صرف وقت با ارزش خود برای كشف و ساختن دارو به دنبال كشف علت بیماری نیستند؟
دكتر لطفی می گوید: در حقیقت بیماری علت نیست كه می خواهیم آنها را با دارو از بین ببریم، بلكه معلول است اگر علت را كشف كردیم و آن را از بین بردیم معلول نیز از بین خواهد رفت. یعنی بیماری دیگر مفهومی ندارد و مسلماً با این روش بیماری به راحتی از بین خواهد رفت. ضمناً پیشگیری مهم تر از درمان است؛ چرا پیشگیری نكنیم؟ در حالیكه پیشگیری هزینه ای ندارد.
دكتر لطفی یكی از عمده ترین علتهای این بمیاری را عصبی شدن افراد می داند: یكی از عمده علتهای عصبی شدن ، درواقع كمبود مواد غذایی یا مواد معدنی و ویتامینها در بدن وهمچنین مواد زائد در سلولها و بافتهاست، هرگاه شخص از نظر فیزیولوژی دچار اختلال شود، از نظر سیستم عصبی نیز دچار ناراحتی روحی و روانی خواهد شد و با كمترین برخوردی عكس العمل نشان خواهد داد.
او می گوید: وقتی كه تعادل املاح معدنی در بدن بهم می خورد، انسان با كوچكترین برخوردی عصبی می شود وهم چنین كار غدد درون ریز در بدن مختل می شود. همین موجب می شود كه ترشحات طبیعی معده مختل شده و دو برابر حد طبیعی اسید ترشح شود.
به گفته او، معده یك انسان روزانه بیش از 2 لیتر اسید كلریدریك ترشح می كند كه در هضم غذا نقش اصلی را ایفا می كند. وقتی كه انسان دچار عصبیت می شود، این مقدار اسید به دو برابر حجم واقعی و طبیعی خود می رسد كه در واقع روزانه 4 لیتر اسیدمعده كه فوق العاده قوی است ترشح می شود. همچنین با عصبی شدن كار غدد درون ریز از جمله: غده هیپوفیز درمغز، غده تیروئید در جلوی گردن و غدد پاراتیروئید و غده مهم وحیاتی لوزالمعده(پانكراس) و غده فوق العاده حیاتی فوق كلیه كه اپینفرین و نوراپینفرین وكورتیزول ترشح می كند، مختل شده وتخمدان ها در خانم ها و بیضه ها درآقایان نیز كارشان مختل می شود. رئیس انجمن ام اس ایران می گوید: اختلال در غدد درون ریز موجب می شود كه سیستم داخلی بدن بهم ریخته و انسان از حالت تعادلی روحی و روانی خارج شود. اگر بخواهیم همه غدد درون ریز را بطور مفصل و جداگانه توضیح دهیم، از حوصله این مقاله خارج است و به همین مقدار اشاره بسنده می كنیم تا علت روشن شود. چون غدد درون ریز در بدن یك حالت بازخورد را دارد و با سیستم عصبی ومحركهای شیمیایی كارمی كند. اگر این سیستم مختل شود، نتیجه مشخص است و آن عدم هماهنگی بین اندامهای بدن است و این عدم هماهنگی یعنی اختلال دركلیه سیستم های بدن انسان، درنهایت خارج شدن انسان از حالت تعادل و بیماری است.
به گفته او، یكی از مهم ترین مسائلی كه این گونه بیماران باید توجه كنند، كنترل سیستم گوارشی است، خصوصاً یبوست مزاج كه باید از آن برحذر باشند. در غیر این صورت كارمشكل تر خواهد شد.
به گفته لطفی، بیماران ام اسی باید دقت كنند تا از اجابت مزاج خوبی برخوردار شده و با رژیم غذایی مناسب و طبیعی سیستم گوارش خود را فعال نگه دارند و نگذارند ناراحتی های گوارشی به سراغشان بیاید. در غیر این صورت بیماران مبتلا به MS كه دارای یبوست مزاج هستند، هنگام راه رفتن از تعادل فیزیكی برخوردار نخواهند شد.
او كمبود بودجه بهداشت كشور رانسبت به كشورهای خارجی نامناسب می داند و خاطرنشان می كند: برای این كه این مشكلات راحل كنیم، باید بودجه بخش بهداشت كشور افزایش پیدا كند.
به گفته دكتر لطفی، بیماران مبتلا به ام اس می توانند زندگی عادی خود را دنبال كنند زیرا این بیماری طول عمر را تحت تاثیر قرارنمی دهد و نباید آن را بهانه ای برای مرگ دانست.
در حال حاضر علت بروز بیماری ام اس هنوز مشخص نشده پس نمی توانیم بگوییم دلیل افزایش بیماری چیست. امروز قدمهایم سست و لرزان است و بینایی و شنوایی ام اندك شده، اما هستم با، ذهنی پر از ایده كه حاصل سالهای علم اندوزی و تجربه من است و بیماریم هیچ گاه نتوانسته آن را از من بگیرد.
پس می توانم بازهم می توانم به مدد گوهر گرانبهای فكرم زندگی كنم كه این تنها وجه تمایز من با سایر موجودات است. تمام آفریدگان دست و پا و چشم و گوش دارند اما من به عنوان اشرف مخلوقات به ذهنم می بالم، پس به یاریم می شتابد تا باز هم با دیدی گسترده و خردی جامع برای زندگی ام طرحی نو در اندازم.
این جملات بر زبان كسانی جاری می شود كه در شور جوانی و در اوج رشد و شكوفایی، طعم تلخ یك بیماری صعب بر دوششان سنگینی كرده و قامتشان را خموده است. یادم می آید كه روزی در نمایشگاه كتاب، پسری را دیدم كه بی توجه به بیماری اش، از تك تك غرفه ها بازدید می كرد و از هر غرفه یا كتاب می خرید و یا مجله و بروشور جمع آوری می كرد. حركت دست وپاهایش به گونه ای بود كه توجه مرا به خود جلب كرد و بعد در هیاهوی جمعیت گم شد.
دقایقی بعد خارج از سالن دیدمش، در حالی بود كه برای لحظاتی دست وپای مرا هم نیز سست كرد. پسرك روی زمین افتاده و كتابها و مجله ها در اطرافش پراكنده شده بود، با لبخندی، بلند شد و بی تعادل ایستاد وحتی از من نخواست كمی كمكش كنم. جالب اینجاست كه خود او مثل من به بیماریش نمی نگریست و من مبهوت، ایستاده بودم. ام اس نام بیماریی است كه شاید بارها به گوش همه ما خورده باشد، بیماری كه بسیاری آن را ره آورد عصر جدید می دانند. بیماران مبتلا به این مرض، دچار علائمی نظیر: دوبینی، مورمور شدن انگشتان دست یا پا، بی حس شدن و كرخ شدن بعضی انگشتهای دست یا پا، حالت برق گرفتگی لحظه ای در بدن، یخ زدگی قسمتی از بدن، داغ شدن قسمتی از بدن، عدم هماهنگی اعضاء خصوصاً پاها هنگام راه رفتن، عصبی شدن بی مورد، خواب زیاد، لخت شدن بدن، تنبلی و بی حسی، خستگی زودرس، ضعف عمومی بدن، اسپاسم ماهیچه ای، عدم هماهنگی بین كلمات در سخن گفتن، سنگینی سر و بدن، دفع بیش از حد ادرار نسبت به دیگران، دیر هضم شدن غذا، حساس و زودرنج شدن، یبوست مزاج، دیدن كابوس، علاقه به خوردن غذاهای سردی بخش مانند لبنیات، مخصوصاً ماست و بستنی. در صورت پیشرفت بیماری عدم كنترل ادرار، یا از دست دادن كامل بینایی، عدم تحمل هوای گرم و آب گرم، عدم تحمل آب سرد و هوای سرد، كم شدن میل جنسی، افسردگی و خودخوری، انزواطلبی و گوشه گیری، نداشتن تعادل، داشتن لرزش هنگام حركت، یاری نكردن ماهیچه های پا هنگام راه رفتن، حس سرما دراستخوانهای بدن خصوصاً پاها هستند.
ملكی یك بیمار ام اسی است كه درباره مشكلات خود می گوید:
اولین مشكل بیماران ام اسی، پذیرش آنان در اجتماع است. متأسفانه در هیچ جا از بیماران ام اسی برای كار استفاده نمی كنند و به این لحاظ زندگی آنها دچار مخاطره است. به گفته او، اگر چه بیماران ام اسی دچار مشكلات جسمی هستند اما بیشتر آنها باتوجه به سطح بالای تحصیلاتشان، از توان فكری زیادی برخوردار هستند كه مطمئناً قابل استفاده است. او می گوید: گرانی داروها مشكل دیگر این بیماران است كه حتی با یارانه دولت هم برطرف نشده است. به گفته او، بیماران ام اسی در محیط خانواده نیز به لحاظ داشتن مشكلات حسی و حركتی دچار سختی هستند و به راحتی زندگی نمی كنند.
یكی دیگر از بیماران ام اسی، نیز ازتهیه سخت داروهای موردنیاز گله دارد ومی گوید: برخی از اقلام دارویی كه موردنیاز روزانه ما است، به سختی قابل تهیه است و به اندازه مصرف یك ماه در اختیارمان قرار داده می شود و برای دوره بعدی 10 تا 15 روز باید داروخانه های مختلف را زیر پا بگذاریم.. خرید دارو برای بیمارانی كه از دفترچه بیمه برخوردار نیستند هم بسیار سخت است، به طوری كه گاهی قادر به خرید آن نیستند، بنابراین حمایت دولت از این افراد بسیار ضروری است. جمشید لطفی رئیس انجمن ام اس ایران می گوید: متأسفانه بیماری ام اس در كشور رو به افزایش است. در گذشته بیشتر افراد 20 تا 40 سال به این بیماری مبتلا می شدند اما هم اكنون كودكان وجوانان نیز در معرض ابتلا هستند. او با اشاره به این كه بیش از 20 تا 25 هزار نفر در كشور مبتلا به ام اس هستند، می افزاید: بیماری ام اس در زنان ودختران بیشتر بروز كرده و 3 برابر بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند.
دكتر لطفی، سه اصل تشكیل دهنده این بیماری را عوامل ژنتیكی، محیطی و سیستم دفاعی بدن می داند و می گوید: بیماری ام اس با 50 تا 60 درصد اختلالات بینایی آغاز می شود و مشكلات جسمانی، حركتی و بینایی ازعمده تری علائم این بیماری است. او بیماری ام اس را قابل درمان می داند و اضافه می كند: براساس تحقیقات، 60 درصد مبتلایان به ام اس را افراد تحصیلكرده تشكیل می دهند كه 35 درصد آنها مدرك بالای لیسانس دارند. لطفی یكی از مشكلات این نوع بیماری را سفتی عضلات می داند و می گوید: مهم ترین عامل این بیماری ناتوانی بوده و درمانهای علامتی جایگاه عمده ای در ام اس دارند كه باعث كمك به بیماران می شوند. به گفته او، این بیماری مختص اعصاب مركزی (مغز و نخاع) است و لكه های سفید یا پلاكهای متعددی در مغز ایجاد می كند.
دكتر لطفی می گوید: پلاكها گویای سفت شدگی غلافهای سلولهای عصبی مغز می باشند كه این سفت یا سخت شدگی سبب جلوگیری از انتشار جریان الكتروشیمیایی رشته های عصبی و اختلال در حركات می شود، در نتیجه فرمانی كه از مغز صادر می شود، به راحتی به اعضا وماهیجه ها نمی رسد و كار به راحتی انجام نمی شود.
لطفی می گوید: مغز فرمانده كل بدن است. بنابراین شخص باید دقیقاً این اندام مهم و حیاتی را بشناسدو حداكثر مراقبت را از این اندام مهم انجام دهد. دیگر مسأله مهم و حیاتی این كه تمامی اندامهای انسانی تحت نظارت و كنترل این عضو مهم یعنی مغز می باشد و كوچكترین عصبیت ها و نگرانیها، در این عضو اثرمخربی دارد و كاركرد این اندام را مختل خواهد كرد.
دكتر لطفی می گوید: روشن است كه پیشگیری مهمتر از درمان است و هزینه ای دربر ندارد، اما رعایت نكردن مسائل گفته شده، انواع بیماری های جسمی خصوصاً بیماریهای اعصاب و روان را ایجاد خواهد كرد. از جمله بیماری قرن حاضر یعنی بیماری ام اس كه از نظر علم پزشكی روز ناشناخته باقی مانده و تاكنون درمانی بر آن نیافته اند.
به گفته دكتر لطفی، متأسفانه علم پزشكی روز در دنیای مدرن امروزی فقط و فقط درمان را در دارو می بیند و بس! خصوصاً علم پزشكی در كشور ما چشم به دست پزشكان غرب خصوصاً دكتران داروساز دوخته و منتظر است كه چه زمانی آنان اعلام كنند كه داروی فلان بیماری كشف و ساخته شد تا پزشكان ایران از آن استفاده كنند.
حالا سؤال این است كه آیا می توان بیماران مبتلا به ام اس را بدون استفاده از دارو، درمان كرد؟ و یا این كه چرا پزشكان به جای صرف وقت با ارزش خود برای كشف و ساختن دارو به دنبال كشف علت بیماری نیستند؟
دكتر لطفی می گوید: در حقیقت بیماری علت نیست كه می خواهیم آنها را با دارو از بین ببریم، بلكه معلول است اگر علت را كشف كردیم و آن را از بین بردیم معلول نیز از بین خواهد رفت. یعنی بیماری دیگر مفهومی ندارد و مسلماً با این روش بیماری به راحتی از بین خواهد رفت. ضمناً پیشگیری مهم تر از درمان است؛ چرا پیشگیری نكنیم؟ در حالیكه پیشگیری هزینه ای ندارد.
دكتر لطفی یكی از عمده ترین علتهای این بمیاری را عصبی شدن افراد می داند: یكی از عمده علتهای عصبی شدن ، درواقع كمبود مواد غذایی یا مواد معدنی و ویتامینها در بدن وهمچنین مواد زائد در سلولها و بافتهاست، هرگاه شخص از نظر فیزیولوژی دچار اختلال شود، از نظر سیستم عصبی نیز دچار ناراحتی روحی و روانی خواهد شد و با كمترین برخوردی عكس العمل نشان خواهد داد.
او می گوید: وقتی كه تعادل املاح معدنی در بدن بهم می خورد، انسان با كوچكترین برخوردی عصبی می شود وهم چنین كار غدد درون ریز در بدن مختل می شود. همین موجب می شود كه ترشحات طبیعی معده مختل شده و دو برابر حد طبیعی اسید ترشح شود.
به گفته او، معده یك انسان روزانه بیش از 2 لیتر اسید كلریدریك ترشح می كند كه در هضم غذا نقش اصلی را ایفا می كند. وقتی كه انسان دچار عصبیت می شود، این مقدار اسید به دو برابر حجم واقعی و طبیعی خود می رسد كه در واقع روزانه 4 لیتر اسیدمعده كه فوق العاده قوی است ترشح می شود. همچنین با عصبی شدن كار غدد درون ریز از جمله: غده هیپوفیز درمغز، غده تیروئید در جلوی گردن و غدد پاراتیروئید و غده مهم وحیاتی لوزالمعده(پانكراس) و غده فوق العاده حیاتی فوق كلیه كه اپینفرین و نوراپینفرین وكورتیزول ترشح می كند، مختل شده وتخمدان ها در خانم ها و بیضه ها درآقایان نیز كارشان مختل می شود. رئیس انجمن ام اس ایران می گوید: اختلال در غدد درون ریز موجب می شود كه سیستم داخلی بدن بهم ریخته و انسان از حالت تعادلی روحی و روانی خارج شود. اگر بخواهیم همه غدد درون ریز را بطور مفصل و جداگانه توضیح دهیم، از حوصله این مقاله خارج است و به همین مقدار اشاره بسنده می كنیم تا علت روشن شود. چون غدد درون ریز در بدن یك حالت بازخورد را دارد و با سیستم عصبی ومحركهای شیمیایی كارمی كند. اگر این سیستم مختل شود، نتیجه مشخص است و آن عدم هماهنگی بین اندامهای بدن است و این عدم هماهنگی یعنی اختلال دركلیه سیستم های بدن انسان، درنهایت خارج شدن انسان از حالت تعادل و بیماری است.
به گفته او، یكی از مهم ترین مسائلی كه این گونه بیماران باید توجه كنند، كنترل سیستم گوارشی است، خصوصاً یبوست مزاج كه باید از آن برحذر باشند. در غیر این صورت كارمشكل تر خواهد شد.
به گفته لطفی، بیماران ام اسی باید دقت كنند تا از اجابت مزاج خوبی برخوردار شده و با رژیم غذایی مناسب و طبیعی سیستم گوارش خود را فعال نگه دارند و نگذارند ناراحتی های گوارشی به سراغشان بیاید. در غیر این صورت بیماران مبتلا به MS كه دارای یبوست مزاج هستند، هنگام راه رفتن از تعادل فیزیكی برخوردار نخواهند شد.
او كمبود بودجه بهداشت كشور رانسبت به كشورهای خارجی نامناسب می داند و خاطرنشان می كند: برای این كه این مشكلات راحل كنیم، باید بودجه بخش بهداشت كشور افزایش پیدا كند.
به گفته دكتر لطفی، بیماران مبتلا به ام اس می توانند زندگی عادی خود را دنبال كنند زیرا این بیماری طول عمر را تحت تاثیر قرارنمی دهد و نباید آن را بهانه ای برای مرگ دانست.
در حال حاضر علت بروز بیماری ام اس هنوز مشخص نشده پس نمی توانیم بگوییم دلیل افزایش بیماری چیست. امروز قدمهایم سست و لرزان است و بینایی و شنوایی ام اندك شده، اما هستم با، ذهنی پر از ایده كه حاصل سالهای علم اندوزی و تجربه من است و بیماریم هیچ گاه نتوانسته آن را از من بگیرد.
پس می توانم بازهم می توانم به مدد گوهر گرانبهای فكرم زندگی كنم كه این تنها وجه تمایز من با سایر موجودات است. تمام آفریدگان دست و پا و چشم و گوش دارند اما من به عنوان اشرف مخلوقات به ذهنم می بالم، پس به یاریم می شتابد تا باز هم با دیدی گسترده و خردی جامع برای زندگی ام طرحی نو در اندازم.
ام اس شاید مسیر را برایمان ناهموار کند، اما مانع حرکتمان نخواهد شد
![[تصویر: 1927b880db2a9f321.jpg]](http://upload.tehran98.com/upme/uploads/1927b880db2a9f321.jpg)
