2015/12/07, 10:10 AM
همه چیز زیر سر یک میکروب است؟
طی ماه¬های اخیر در مجامع علمی و دانشگاهی اماس، بحث¬های بسیاری بر سر احتمال وجود عاملی عفونی برای ایجاد «اماس» در افراد مستعد به این بیماری درگرفته و تحقیقاتی نیز در این زمینه انجام شده است، ازجمله دکتر تیموتی وارطانیان، پروفسور عصبشناسی و مدیر مرکز «اماس» دانشکدة پزشکی ویل کورنل و همکارانش پروفسور کریم روماه از دانشگاه راکفلر و پروفسور وینسنت فیشتی مدیر آزمایشگاه پاتولوژی و ایمونولوژی دانشگاه راکفلر که در این زمینه سخت مشغول فعالیت هستند.
تلاش برای یافتن محرک عفونی
جستجو برای یافتن محرک عفونی در پیدایش «اماس» مسئله جدیدی نیست. تاکنون تحقیقات بسیاری در زمینة احتمال وجود نوعی عامل عفونی، مانند ویروس یا باکتری در پیدایش این بیماری انجام گرفته است. گرچه خود این بیماری، واگیردار نیست، اما شک به وجود چنین محرکی از دیرباز ذهن پژوهشگران این حوزه را به خود مشغول کرده است. اخیراً محققان استرالیایی هنگام مطالعه و بررسی آسیبهای جدید بهوجود آمده در مغز بیمارانی که ۲۴ ساعت پس از حملات شدید بیماری از دنیا رفته¬اند، به شواهد فراوانی دال بر وجود نوعی محرک عفونی در ابتلای به «اماس» دست یافته¬اند.
به گفته دکتر وارطانیان، هنگامی که همکاران وی آسیب¬های جدید بهوجود آمده را بررسی میکردند به دو تغییر مهم دست یافتند که نمونة بارز بسیاری از آسیب¬های ایجاد شده بر اثر این بیماری است؛ اولی اختلال در خونرسانی به مغز و دومی مرگ سلولهای موسوم به oligodendrocyte.
Oligodendrocyteها سلولهای سازندة میلین (موادی که رشته¬های عصبی را احاطه می¬کنند) هستند. میلین هدف اصلی حملات «اماس» است. این سرنخ¬ها، ما را به سمت این ایده هدایت می¬کنند که نخستین عامل در شکل¬گیری یک آسیب جدید که در ابتدا تصور می¬شد نوعی واکنش مرتبط با سیستم ایمنی بدن باشد، توسط یک محرک محیطی ایجاد می¬شود.
شواهد تاریخی
نخستین شواهد کسب شده درمورد احتمال وجود عامل عفونی در پیدایش «اماس» از مطالعة اپیدمی این بیماری در جزایر فارو به دست آمد. تا قبل از ۱۹۴۳ باوجود این که کشورهای همسایة این جزایر ازجمله ایسلند، سوئد و دانمارک از آمار بالای شیوع «اماس» در آن زمان برخوردار بوده و تمامی آنها از نژاد اسکاندیناوی بودند، هیچ گزارشی دال بر وجود بیماری در این جزیره ثبت نشده بود. بعد از ورود سربازان انگلیسی به این جزایر طی جنگ جهانی دوم، ۴ اپیدمی متوالی «اماس» در این منطقه به ثبت رسید و این احتمال قوت گرفت که یک عامل عفونی (یا دیگر عوامل محیطی) زمینة ابتلا به بیماری را شدت بخشیده است.
کاندیدای احتمالی
اما این عامل محرک چه می¬توانست باشد؟ طبق اظهارات دکتر وارطانیان، در تحقیقات انجام گرفته چندین باکتری و ویروس در زمرة مظنونان قرار گرفته¬اند، اما دانشمندان گمان میبرند مولکولی به نام epsilon toxin کاندیدای خوبی برای این گمانهزنیهاست. این مولکول میتواند به راحتی در مغز وارد شده، مانع خون¬رسانی به مغز شود و oligodendrocyteها را از بین ببرد. این مولکول نه تنها به سیستم اعصاب مرکزی حمله می¬کند، بلکه عصب¬های اندامها و اعضای پیرامونی بدن، از جمله اعصاب واقع در بازوها و پاها را نیز تحتالشعاع قرار می¬دهد.
تیم تحقیقاتی دکتر وارطانیان و سایر همکاران، با تمام تلاش در حال بررسی فرضیه¬های موجود درمورد epsilon toxin هستند. از سوی دیگر، اعضای تیم متوجه شدهاند نوعی باکتری دیگر موسوم به C.perfringens که در خاک، رسوبات دریایی و فضولات جانداران پستاندار نظیر گوسفند، بز و گاو یافت میشود نیز میتواند در زمرة محرکان محیطی قرار گیرد.
این باکتری میتواند درصورت آلوده بودن محصولات غذایی به اجزای بدن یک حیوان عفونی یا مدفوع آن، به راحتی به بدن افراد راه یابد. اما به اعتقاد دکتر وارطانیان، باوجود تمامی این یافته¬ها، هنوز مطالعات بسیاری مورد نیاز است تا مشخص شود آیا حقیقتاً epsilon toxin عامل بروز «اماس» به شمار می¬رود یا خیر و این که دقیقاً چگونه انسانها در معرض این عامل عفونی قرار میگیرند. علاوه بر آن، هنوز شواهد کافی برای اثبات وجود هرگونه ارتباط بین آلودگی غذا و ابتلا به «اماس» در دست نیست. وی میگوید: «ما امیدواریم طی دو یا سه سال آینده، با انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه، راهکارهای جدیدی برای متوقف ساختن روند شکلگیری آسیبهای جدید و درنهایت، ممانعت از توسعة «اماس» در افراد مستعد به این بیماری بیابیم.»
http://payamems.com/web/%D9%87%D9%85%D9%...%AA%D8%9F/
۱۴ آذر ۱۳۹۴
طی ماه¬های اخیر در مجامع علمی و دانشگاهی اماس، بحث¬های بسیاری بر سر احتمال وجود عاملی عفونی برای ایجاد «اماس» در افراد مستعد به این بیماری درگرفته و تحقیقاتی نیز در این زمینه انجام شده است، ازجمله دکتر تیموتی وارطانیان، پروفسور عصبشناسی و مدیر مرکز «اماس» دانشکدة پزشکی ویل کورنل و همکارانش پروفسور کریم روماه از دانشگاه راکفلر و پروفسور وینسنت فیشتی مدیر آزمایشگاه پاتولوژی و ایمونولوژی دانشگاه راکفلر که در این زمینه سخت مشغول فعالیت هستند.
تلاش برای یافتن محرک عفونی
جستجو برای یافتن محرک عفونی در پیدایش «اماس» مسئله جدیدی نیست. تاکنون تحقیقات بسیاری در زمینة احتمال وجود نوعی عامل عفونی، مانند ویروس یا باکتری در پیدایش این بیماری انجام گرفته است. گرچه خود این بیماری، واگیردار نیست، اما شک به وجود چنین محرکی از دیرباز ذهن پژوهشگران این حوزه را به خود مشغول کرده است. اخیراً محققان استرالیایی هنگام مطالعه و بررسی آسیبهای جدید بهوجود آمده در مغز بیمارانی که ۲۴ ساعت پس از حملات شدید بیماری از دنیا رفته¬اند، به شواهد فراوانی دال بر وجود نوعی محرک عفونی در ابتلای به «اماس» دست یافته¬اند.
به گفته دکتر وارطانیان، هنگامی که همکاران وی آسیب¬های جدید بهوجود آمده را بررسی میکردند به دو تغییر مهم دست یافتند که نمونة بارز بسیاری از آسیب¬های ایجاد شده بر اثر این بیماری است؛ اولی اختلال در خونرسانی به مغز و دومی مرگ سلولهای موسوم به oligodendrocyte.
Oligodendrocyteها سلولهای سازندة میلین (موادی که رشته¬های عصبی را احاطه می¬کنند) هستند. میلین هدف اصلی حملات «اماس» است. این سرنخ¬ها، ما را به سمت این ایده هدایت می¬کنند که نخستین عامل در شکل¬گیری یک آسیب جدید که در ابتدا تصور می¬شد نوعی واکنش مرتبط با سیستم ایمنی بدن باشد، توسط یک محرک محیطی ایجاد می¬شود.
شواهد تاریخی
نخستین شواهد کسب شده درمورد احتمال وجود عامل عفونی در پیدایش «اماس» از مطالعة اپیدمی این بیماری در جزایر فارو به دست آمد. تا قبل از ۱۹۴۳ باوجود این که کشورهای همسایة این جزایر ازجمله ایسلند، سوئد و دانمارک از آمار بالای شیوع «اماس» در آن زمان برخوردار بوده و تمامی آنها از نژاد اسکاندیناوی بودند، هیچ گزارشی دال بر وجود بیماری در این جزیره ثبت نشده بود. بعد از ورود سربازان انگلیسی به این جزایر طی جنگ جهانی دوم، ۴ اپیدمی متوالی «اماس» در این منطقه به ثبت رسید و این احتمال قوت گرفت که یک عامل عفونی (یا دیگر عوامل محیطی) زمینة ابتلا به بیماری را شدت بخشیده است.
کاندیدای احتمالی
اما این عامل محرک چه می¬توانست باشد؟ طبق اظهارات دکتر وارطانیان، در تحقیقات انجام گرفته چندین باکتری و ویروس در زمرة مظنونان قرار گرفته¬اند، اما دانشمندان گمان میبرند مولکولی به نام epsilon toxin کاندیدای خوبی برای این گمانهزنیهاست. این مولکول میتواند به راحتی در مغز وارد شده، مانع خون¬رسانی به مغز شود و oligodendrocyteها را از بین ببرد. این مولکول نه تنها به سیستم اعصاب مرکزی حمله می¬کند، بلکه عصب¬های اندامها و اعضای پیرامونی بدن، از جمله اعصاب واقع در بازوها و پاها را نیز تحتالشعاع قرار می¬دهد.
تیم تحقیقاتی دکتر وارطانیان و سایر همکاران، با تمام تلاش در حال بررسی فرضیه¬های موجود درمورد epsilon toxin هستند. از سوی دیگر، اعضای تیم متوجه شدهاند نوعی باکتری دیگر موسوم به C.perfringens که در خاک، رسوبات دریایی و فضولات جانداران پستاندار نظیر گوسفند، بز و گاو یافت میشود نیز میتواند در زمرة محرکان محیطی قرار گیرد.
این باکتری میتواند درصورت آلوده بودن محصولات غذایی به اجزای بدن یک حیوان عفونی یا مدفوع آن، به راحتی به بدن افراد راه یابد. اما به اعتقاد دکتر وارطانیان، باوجود تمامی این یافته¬ها، هنوز مطالعات بسیاری مورد نیاز است تا مشخص شود آیا حقیقتاً epsilon toxin عامل بروز «اماس» به شمار می¬رود یا خیر و این که دقیقاً چگونه انسانها در معرض این عامل عفونی قرار میگیرند. علاوه بر آن، هنوز شواهد کافی برای اثبات وجود هرگونه ارتباط بین آلودگی غذا و ابتلا به «اماس» در دست نیست. وی میگوید: «ما امیدواریم طی دو یا سه سال آینده، با انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه، راهکارهای جدیدی برای متوقف ساختن روند شکلگیری آسیبهای جدید و درنهایت، ممانعت از توسعة «اماس» در افراد مستعد به این بیماری بیابیم.»
http://payamems.com/web/%D9%87%D9%85%D9%...%AA%D8%9F/
۱۴ آذر ۱۳۹۴