[آلما]

سلام
نمی دونم منو یادتون میاد یا نه؟ من یه بار شما رو دیدم و هر روز و هر روز سر میزنم به سایت ها و وبلاگهای شما.
عاشقتونم.
وقتی شنیدم جریان ماه عسلو لحظه شماری می کردم واسه ساعت 7.
نشستم پای تلویزیون و چشم برنداشتم.
کاملا می تونستم حال حسین رو درک بکنم که چه حرصی می خوره وقتی احسان نمی ذاره حرف بزنه. حسین خیلی حرفا داشت اما فرصت زدن اونها رو پیدا نکرد. اما مهم نیست. فکرشو نکن حسین جان. حضورت کفایت می کرد تا پیامی رو که می خوای برسونی.
سوسن جان عاشق بغض صداتم که همیشه هست. و از طرف من به امیر بگو تو محشری. میشه عشق واقعی رو تو نگاه و چهره امیر دید. نه به خاطر اینکه با یه ام اسی زندگی می کنه. به خاطر اینکه کاملا مشخصه اصلا ام اس برای امیر یه مسئله پیش پا افتاده و بی ارزشه و به جای اینکه راجع به ام اس حرف بزنه دوست داره وقتشو صرف چیزای با ارزش دیگه ای بکنه.
فربد من متاسفانه تا حالا افتخار دیدن شما رو نداشتم. امیدوارم این سعادت نصیبم بشه. تو حتما می تونی خیلی تو زندگی من تاثیر گذار باشی.
من ام اس ندارم. اما از نزدیک با این بیماری درگیرم. چون یکی از عزیزان من که مثل خواهر دوسش دارم ام اس داره.
امیدورام زودتر درمان قطعی پیدا بشه. از دوستی با شما خیلی خوشحالم