2011/07/19, 11:46 AM
مهسا جان به نکته خوبی اشاره کردند
یه فردی که تحت بیمه ی پدرش هست و میره سر کار و اونجا هم بیمه میشه البته نه بیمه تکمیلی دیگه تحت بیمه ی پدرش نیست
و اگه مثل ما یه داروی نسبتا گرون مثل آوونکس مصرف کنه مجبوره نصف هزینه رو خودش بده و این برای اون فرد مشکله.
دولت تو برنامه هاش این هم مد نظرش بود که بیماران خاص بیمه ای جداگانه داشته باشن ولی تا حالا که ترتیب اثری نداده و اگه هم به مرحله اجرا برسه یه چیزی میشه مثل بیمه ی روستایی که به هیچ دردی نمیخوره.
از طرفی تو جامعه ما خیلی طول میکشه تا این بیماری جا بیفته,اینکه اون فرد تو محیط کاریش بتونه مشکلاتش رو راحت بگه یه مقدار سخته.ممکنه اولش همکارا و اطافیان یه مقدار با طرف همکاری کنن ولی به نظرتون تا کی میتونن .....!!!
یه بحثی مثل دورکاری میتونه واسه افرادی که ام اس دارن یا بیماری های مشابه مفید باشه و از توان و استعداد ها و تخصص هاشون به خوبی استفاده بشه.
به امید سلامتی برای همه.
یه فردی که تحت بیمه ی پدرش هست و میره سر کار و اونجا هم بیمه میشه البته نه بیمه تکمیلی دیگه تحت بیمه ی پدرش نیست
و اگه مثل ما یه داروی نسبتا گرون مثل آوونکس مصرف کنه مجبوره نصف هزینه رو خودش بده و این برای اون فرد مشکله.
دولت تو برنامه هاش این هم مد نظرش بود که بیماران خاص بیمه ای جداگانه داشته باشن ولی تا حالا که ترتیب اثری نداده و اگه هم به مرحله اجرا برسه یه چیزی میشه مثل بیمه ی روستایی که به هیچ دردی نمیخوره.
از طرفی تو جامعه ما خیلی طول میکشه تا این بیماری جا بیفته,اینکه اون فرد تو محیط کاریش بتونه مشکلاتش رو راحت بگه یه مقدار سخته.ممکنه اولش همکارا و اطافیان یه مقدار با طرف همکاری کنن ولی به نظرتون تا کی میتونن .....!!!
یه بحثی مثل دورکاری میتونه واسه افرادی که ام اس دارن یا بیماری های مشابه مفید باشه و از توان و استعداد ها و تخصص هاشون به خوبی استفاده بشه.
به امید سلامتی برای همه.
به خود آی,خود تو جان جهانــــــی...
