2010/09/27, 09:13 AM
نورتریپتیلین
• موارد مصرف:
نورتریپتیلین برای درمان بیماری افسردگی و نیز شب ادراری در کودکان تجویز می‌شود.
• مکانیسم اثر :
تریپ تیلین از طریق مهار برداشت مجدد نوراپی‌نفرین و سروتونین توسط پایانه سلول عصبی پیش سیناپسی، غلظت سیناپسی آنها را در سیستم عصبی مرکزی افزایش می‌دهد.
• فارماکوکینتیک:
نورتریپتیلین پس از تجویز خوراکی به سرعت و بطور کامل جذب می‌شود. دارای متابولیسم گذر اول کبدی است. راه دفع دارو کلیوی است.
• موارد منع مصرف :
در موارد سکته قلبی آریتمی (بخصوص ایست قلبی)، حالات مانیک و نارسائی کبدی نباید مصرف شود.
• هشدارها:
در موارد زیر مصرف نورتریپتیلین با احتیاط صورت گیرد:
بیماری قلبی عروقی، سابقه صرع،سالمندان، نارسایی کبدی، بیماری‌تیروئید، فئوکروموسیتوم، سابقه مانیا،جنون، گلوکوم با زاویه بسته، سابقه‌احتباس ادراری، الکتروشوک درمانی‌همزمان و پورفیری.
• عوارض جانبی :
خشکی دهان، خواب‌آلودگی، تاری دید، یبوست، تهوع، اشکال در ادرار کردن، عوارض قلبی ـ عروقی، تداخل در فعالیت جنسی، تغییرات قند خون، افزایش اشتها و وزن از عوارض جانبی دارو هستند.
• تداخل های دارویی :
مصرف همزمان با داروهای ضد آریتمی خطر آریتمی بطنی را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با مهار کننده‌های آنزیم MAO باعث‌تحریک CNS و بالا رفتن فشار خون می‌گردد. نورتریپتیلین از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر داروهای ضد صرع، مقابله می‌کند. بعضی از داروهای ضد صرع با کاهش غلظت پلاسمایی نور تریپتیلین ، اثر ضد افسردگی آن را کاهش می‌دهند. این دارو اثر پایین آورنده فشار خون کلونیدین و گوانتیدین را کاهش می‌دهد و در صورت قطع ناگهانی این دو دارو، خطر افزایش فشار خون زیاد می‌شود.
مصرف همزمان نورتریپتیلین با فنوتیازین ها موجب افزایش عوارض جانبی آنتی موسکارینی می‌شود. مصرف همزمان این داروها با نور آدرنالین باعث افزایش فشار خون و آریتمی می‌گردد اما مصرف همزمان با بی حس کننده‌های موضعی حاوی آدرنالین بنظر می‌رسد که بی‌خطر باشد. سایمتیدین با مهار متابولیسم نورتریپتیلین ، غلظت پلاسمایی آن را افزایش می‌دهد.
• نکات قابل توصیه :
: 1 ـ از قطع ناگهانی مصرف دارو پرهیز شود. در صورت نیاز، کاهش مقدار مصرف بتدریج و در طول یک دوره حداقل 4 هفته‌ای باید صورت گیرد.
2 ـ در هفته های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار تحت نظر باشد.
3 ـ بیش از یک داروی ضد افسردگی در یک زمان نباید تجویز شود.
4 ـ برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل 2 هفته وقت لازم است.
5 ـ درمان سالمندان باید با حداقل مقدار مصرف شروع شود زیرا به عوارض‌جانبی این دارو حساس ترند.
6 ـ به علت نیمه عمر طولانی دارو، تجویزیکباره مقادیر آن در موقع خواب، کفایت‌می‌کند.
7 ـ به بیمار یادآوری شود که در صورت بروز علائم آنتی موسکارینی به درمان ادامه دهد چون به این اثرات تا حدی تحمل‌حاصل می‌شود.
8 ـ در صورت وجود سابقه مصرف مهارکنند ه‌های آنزیم MAO توسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع آن، مصرف این دارو را آغاز نمود.
9 ـ در صورت ضرورت مصرف داروهای مهار کننده MAO باید حداقل یک هفته میان قطع این دارو و شروع مصرف داروی جدید فاصله ایجاد شود.
10 ـ این دارو با ایجاد خواب‌آلودگی، ممکن است بر اعمالی که نیاز به مهارت دارند مثل رانندگی، تأثیر بگذارد.
• مقدار مصرف :
در افسردگی، درمان با مقادیر کم آغاز و در صورت لزوم تا mg/day 75-100 در مقادیر منقسم یا یکجا افزایش می‌یابد. (حداکثر مقدار مصرف mg/day 150 در بیماران بستری می‌باشد). در مقادیر بیش از mg/day 100 اندازه‌گیری غلظت پلاسمایی باید انجام شود. در بالغین و سالمندان 30-50 mg/day به صورت منقسم مصرف می‌شود.
در شب ادراری، کودکان 7 ساله، 10میلی‌گرم، 8-11 ساله 10-20 میلی‌گرم، بیش از 11 سال 25-35 میلی‌گرم در شب مصرف می‌شود. حداکثر طول مدت مصرف 3 ماه می‌باشد.
• موارد مصرف:
نورتریپتیلین برای درمان بیماری افسردگی و نیز شب ادراری در کودکان تجویز می‌شود.
• مکانیسم اثر :
تریپ تیلین از طریق مهار برداشت مجدد نوراپی‌نفرین و سروتونین توسط پایانه سلول عصبی پیش سیناپسی، غلظت سیناپسی آنها را در سیستم عصبی مرکزی افزایش می‌دهد.
• فارماکوکینتیک:
نورتریپتیلین پس از تجویز خوراکی به سرعت و بطور کامل جذب می‌شود. دارای متابولیسم گذر اول کبدی است. راه دفع دارو کلیوی است.
• موارد منع مصرف :
در موارد سکته قلبی آریتمی (بخصوص ایست قلبی)، حالات مانیک و نارسائی کبدی نباید مصرف شود.
• هشدارها:
در موارد زیر مصرف نورتریپتیلین با احتیاط صورت گیرد:
بیماری قلبی عروقی، سابقه صرع،سالمندان، نارسایی کبدی، بیماری‌تیروئید، فئوکروموسیتوم، سابقه مانیا،جنون، گلوکوم با زاویه بسته، سابقه‌احتباس ادراری، الکتروشوک درمانی‌همزمان و پورفیری.
• عوارض جانبی :
خشکی دهان، خواب‌آلودگی، تاری دید، یبوست، تهوع، اشکال در ادرار کردن، عوارض قلبی ـ عروقی، تداخل در فعالیت جنسی، تغییرات قند خون، افزایش اشتها و وزن از عوارض جانبی دارو هستند.
• تداخل های دارویی :
مصرف همزمان با داروهای ضد آریتمی خطر آریتمی بطنی را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با مهار کننده‌های آنزیم MAO باعث‌تحریک CNS و بالا رفتن فشار خون می‌گردد. نورتریپتیلین از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر داروهای ضد صرع، مقابله می‌کند. بعضی از داروهای ضد صرع با کاهش غلظت پلاسمایی نور تریپتیلین ، اثر ضد افسردگی آن را کاهش می‌دهند. این دارو اثر پایین آورنده فشار خون کلونیدین و گوانتیدین را کاهش می‌دهد و در صورت قطع ناگهانی این دو دارو، خطر افزایش فشار خون زیاد می‌شود.
مصرف همزمان نورتریپتیلین با فنوتیازین ها موجب افزایش عوارض جانبی آنتی موسکارینی می‌شود. مصرف همزمان این داروها با نور آدرنالین باعث افزایش فشار خون و آریتمی می‌گردد اما مصرف همزمان با بی حس کننده‌های موضعی حاوی آدرنالین بنظر می‌رسد که بی‌خطر باشد. سایمتیدین با مهار متابولیسم نورتریپتیلین ، غلظت پلاسمایی آن را افزایش می‌دهد.
• نکات قابل توصیه :
: 1 ـ از قطع ناگهانی مصرف دارو پرهیز شود. در صورت نیاز، کاهش مقدار مصرف بتدریج و در طول یک دوره حداقل 4 هفته‌ای باید صورت گیرد.
2 ـ در هفته های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار تحت نظر باشد.
3 ـ بیش از یک داروی ضد افسردگی در یک زمان نباید تجویز شود.
4 ـ برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل 2 هفته وقت لازم است.
5 ـ درمان سالمندان باید با حداقل مقدار مصرف شروع شود زیرا به عوارض‌جانبی این دارو حساس ترند.
6 ـ به علت نیمه عمر طولانی دارو، تجویزیکباره مقادیر آن در موقع خواب، کفایت‌می‌کند.
7 ـ به بیمار یادآوری شود که در صورت بروز علائم آنتی موسکارینی به درمان ادامه دهد چون به این اثرات تا حدی تحمل‌حاصل می‌شود.
8 ـ در صورت وجود سابقه مصرف مهارکنند ه‌های آنزیم MAO توسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع آن، مصرف این دارو را آغاز نمود.
9 ـ در صورت ضرورت مصرف داروهای مهار کننده MAO باید حداقل یک هفته میان قطع این دارو و شروع مصرف داروی جدید فاصله ایجاد شود.
10 ـ این دارو با ایجاد خواب‌آلودگی، ممکن است بر اعمالی که نیاز به مهارت دارند مثل رانندگی، تأثیر بگذارد.
• مقدار مصرف :
در افسردگی، درمان با مقادیر کم آغاز و در صورت لزوم تا mg/day 75-100 در مقادیر منقسم یا یکجا افزایش می‌یابد. (حداکثر مقدار مصرف mg/day 150 در بیماران بستری می‌باشد). در مقادیر بیش از mg/day 100 اندازه‌گیری غلظت پلاسمایی باید انجام شود. در بالغین و سالمندان 30-50 mg/day به صورت منقسم مصرف می‌شود.
در شب ادراری، کودکان 7 ساله، 10میلی‌گرم، 8-11 ساله 10-20 میلی‌گرم، بیش از 11 سال 25-35 میلی‌گرم در شب مصرف می‌شود. حداکثر طول مدت مصرف 3 ماه می‌باشد.
