چی بگم وقتی من و شمایی که خودمون بیماریم چنین نظری درمورد خودمون داریم از بقیه انتظار حتی توهین هم باید داشته باشیم
شاید واسه همین برخورد ورفتاراس که تو جامعه با من بیمار اینجوری برخورد میشه و انتظارشو ندارم
اوکی شما به راهتون اداتمه بدین ومن به راه خودم
نمیخام توجیهتون کنم
ولی به نظرمن چیزی که حق انتخابش با منه ،داشتن یا نداشتنش عیب محسوب میشه مثل اخلاق ،درک،شعور واعتیادواین شبیه این چیزایی که میشه بدست آورد نه یک بیماری
والبته موافقم که 100%باید به طرف مقابل درمورد بیماری گفت اما نه اینکه به صورت یه عیب نشونش بدی فقط آگاهش کنی از چندوچون بیماریت که بتونه انتخاب کنه
اما بگی ببین من یه عیب بزرگ دارم واون بیماریه ام اسه طرف مقابلم خوشبین هم که باشه با این حرف شما فرار میکنه
من حساس نیستم اتفاقا فکرنکنم هیچ کسی راحت تر از من با این بیماری کنار اومده باشه دوست عزیز
من با اینکه با پدرومادرم زندگی میکنم هنوز پدرومادرم اطلاعی از بیماریم ندارن صرفا جهت اطلاع
روزی که پزشکم درمورد بیماریم گفت تنها بودم وتنها تا خونه راه رفتم و یه قطره اشکم نریختم
فقط حرفم اینه مانباید جوری برخورد کنیم که بقیه به خودشون اجازه بدن هرفکری درمورد ماداشته باشن
و 100% موافق آقای علیرضا هستم این شرایط ماست و همینی که هست مثل شخصی که از عینک برای ضعف چشمهاش استفاده میکنه اگه واقع بینانه فکر کنیم اون شخصم یه عیب داره چون اگه عینک استفاده نکنه واضح نمبینه یا مواردی شبیه این
شاید واسه همین برخورد ورفتاراس که تو جامعه با من بیمار اینجوری برخورد میشه و انتظارشو ندارم
اوکی شما به راهتون اداتمه بدین ومن به راه خودم
نمیخام توجیهتون کنم
ولی به نظرمن چیزی که حق انتخابش با منه ،داشتن یا نداشتنش عیب محسوب میشه مثل اخلاق ،درک،شعور واعتیادواین شبیه این چیزایی که میشه بدست آورد نه یک بیماری
والبته موافقم که 100%باید به طرف مقابل درمورد بیماری گفت اما نه اینکه به صورت یه عیب نشونش بدی فقط آگاهش کنی از چندوچون بیماریت که بتونه انتخاب کنه
اما بگی ببین من یه عیب بزرگ دارم واون بیماریه ام اسه طرف مقابلم خوشبین هم که باشه با این حرف شما فرار میکنه
من حساس نیستم اتفاقا فکرنکنم هیچ کسی راحت تر از من با این بیماری کنار اومده باشه دوست عزیز
من با اینکه با پدرومادرم زندگی میکنم هنوز پدرومادرم اطلاعی از بیماریم ندارن صرفا جهت اطلاع
روزی که پزشکم درمورد بیماریم گفت تنها بودم وتنها تا خونه راه رفتم و یه قطره اشکم نریختم
فقط حرفم اینه مانباید جوری برخورد کنیم که بقیه به خودشون اجازه بدن هرفکری درمورد ماداشته باشن
و 100% موافق آقای علیرضا هستم این شرایط ماست و همینی که هست مثل شخصی که از عینک برای ضعف چشمهاش استفاده میکنه اگه واقع بینانه فکر کنیم اون شخصم یه عیب داره چون اگه عینک استفاده نکنه واضح نمبینه یا مواردی شبیه این
