2016/06/28, 11:00 AM
سلول های بنیادی در بیماری ام اس – نتایج مطالعه ای جنجال برانگیز
طی یکهفته اخیر ولوله ای در میان مبتلایان به ام اس و یا بهتر بگویم "خانواده بزرگ ام اس" یعنی مبتلایان، خانواده ها، پزشکان معالج و خلاصه همه افرادی که به نوعی درگیر ام اس هستند، ایجاد شده است. همه به هم می گویند و یا از هم می پرسند "درمان ام اس پیدا شده ؟!" اما منشاء این خبر شادی بخش چه بوده؟ آنچه که این موج هیجان را در بین افراد ایجاد کرده اعلام نتایج یک مطالعه بوده است که در کانادا توسط شخص برجسته ای به نام پروفسور"فردمن" انجام گرفته است.
در این مطالعه 24 فرد مبتلا به ام اس تهاجمی( بسیار شدید با حملات مکرر) تحت درمان با سلولهای بنیادی گرفته شده از مغز استخوان خود فرد قرار گرفتند. برای موفق شدن این تحقیق ، لازم بود سیستم ایمنی فرد شدیدا سرکوب شود و این خود اقدامی خطرناک با ریسک بالا بود کما اینکه متأسفانه منجر به فوت یکی از شرکت کنندگان شد. اما در کمال خوشحالی و شاید ناباوری، برخی از آنها بطور قابل ملاحظه ای بهبودی یافتند. برخی که مشکل بینایی داشتند، توانستند ببینند، برخی که چند سال بود توانایی راه رفتن نداشتند توانستند راه بروند، به سرکار خود برگردند، ورزش کنند، رانندگی کنند و حتی علیرغم ناباروری که پیدا کرده بودند با روش های آزمایشگاهی دارای فرزند شدند. نکته امیدوار کننده دیگر این مطالعه این بود که اثرات خوب درمان حتی تا 13 سال در این افراد ادامه پیدا کرد و در این مدت هیچ ضایعه جدیدی برای فرد ایجاد نشد.
اما در جواب این سؤال که آیا درمان با سلول های بنیادی به شکلی که در این مطالعه انجام شده "علاج ام اس محسوب میشود؟"
بهتر است نظر پروفسور فردمن را بخوانیم،
او می گوید: من نمی گویم که این درمان ، ام اس را علاج کرده است چراکه وقتی می گوییم "علاج" یعنی روند بیماری بطور کامل و برای همیشه متوقف و تمام آسیبهای وارده هم ترمیم شده است. اما با توجه به اینکه پس از شروع درمان ضایعه جدیدی ایجاد نشده و نیازی هم به مصرف دارویی نبوده می توان گفت که بیماری بهبودی دراز مدت پیدا کرده است. برخی از افراد توانایی انجام کارهایی را پیدا کردند که سالها نمی توانستند انجام دهند ولی در عین حال برخی هم این موفقیت را کسب نکردند.
از طرف دیگر باید بدانیم که این نوع درمان مناسب همه مبتلایان به ام اس نیست چراکه همانگونه که گفتیم خطرات زیادی فرد را تهدید می کند درحالیکه داروهای دیگری در دسترس هستند که بدون داشتن چنین خطراتی، بیماری را کنترل می کنند.اما بر اساس گفته پروفسور فردمن، این نوع درمان مخاطره آمیز فقط در 5-10% مبتلایان به ام اس لازم میشود.
بنابراین در حال حاضر لازم است از برخوردهای هیجانی با این نتایج و مطالعات دیگر پرهیز کنیم و ضمن اینکه امیدوارانه منتظر نتایج تحقیقات بعدی هستیم، باید با نظر پزشک معالج از داروها و امکانات درمانی فعلی بیشترین استفاده را ببریم.
http://iranms.ir/index.php/node/view?id=983
1395-04-08 09:41
طی یکهفته اخیر ولوله ای در میان مبتلایان به ام اس و یا بهتر بگویم "خانواده بزرگ ام اس" یعنی مبتلایان، خانواده ها، پزشکان معالج و خلاصه همه افرادی که به نوعی درگیر ام اس هستند، ایجاد شده است. همه به هم می گویند و یا از هم می پرسند "درمان ام اس پیدا شده ؟!" اما منشاء این خبر شادی بخش چه بوده؟ آنچه که این موج هیجان را در بین افراد ایجاد کرده اعلام نتایج یک مطالعه بوده است که در کانادا توسط شخص برجسته ای به نام پروفسور"فردمن" انجام گرفته است.
در این مطالعه 24 فرد مبتلا به ام اس تهاجمی( بسیار شدید با حملات مکرر) تحت درمان با سلولهای بنیادی گرفته شده از مغز استخوان خود فرد قرار گرفتند. برای موفق شدن این تحقیق ، لازم بود سیستم ایمنی فرد شدیدا سرکوب شود و این خود اقدامی خطرناک با ریسک بالا بود کما اینکه متأسفانه منجر به فوت یکی از شرکت کنندگان شد. اما در کمال خوشحالی و شاید ناباوری، برخی از آنها بطور قابل ملاحظه ای بهبودی یافتند. برخی که مشکل بینایی داشتند، توانستند ببینند، برخی که چند سال بود توانایی راه رفتن نداشتند توانستند راه بروند، به سرکار خود برگردند، ورزش کنند، رانندگی کنند و حتی علیرغم ناباروری که پیدا کرده بودند با روش های آزمایشگاهی دارای فرزند شدند. نکته امیدوار کننده دیگر این مطالعه این بود که اثرات خوب درمان حتی تا 13 سال در این افراد ادامه پیدا کرد و در این مدت هیچ ضایعه جدیدی برای فرد ایجاد نشد.
اما در جواب این سؤال که آیا درمان با سلول های بنیادی به شکلی که در این مطالعه انجام شده "علاج ام اس محسوب میشود؟"
بهتر است نظر پروفسور فردمن را بخوانیم،
او می گوید: من نمی گویم که این درمان ، ام اس را علاج کرده است چراکه وقتی می گوییم "علاج" یعنی روند بیماری بطور کامل و برای همیشه متوقف و تمام آسیبهای وارده هم ترمیم شده است. اما با توجه به اینکه پس از شروع درمان ضایعه جدیدی ایجاد نشده و نیازی هم به مصرف دارویی نبوده می توان گفت که بیماری بهبودی دراز مدت پیدا کرده است. برخی از افراد توانایی انجام کارهایی را پیدا کردند که سالها نمی توانستند انجام دهند ولی در عین حال برخی هم این موفقیت را کسب نکردند.
از طرف دیگر باید بدانیم که این نوع درمان مناسب همه مبتلایان به ام اس نیست چراکه همانگونه که گفتیم خطرات زیادی فرد را تهدید می کند درحالیکه داروهای دیگری در دسترس هستند که بدون داشتن چنین خطراتی، بیماری را کنترل می کنند.اما بر اساس گفته پروفسور فردمن، این نوع درمان مخاطره آمیز فقط در 5-10% مبتلایان به ام اس لازم میشود.
بنابراین در حال حاضر لازم است از برخوردهای هیجانی با این نتایج و مطالعات دیگر پرهیز کنیم و ضمن اینکه امیدوارانه منتظر نتایج تحقیقات بعدی هستیم، باید با نظر پزشک معالج از داروها و امکانات درمانی فعلی بیشترین استفاده را ببریم.
http://iranms.ir/index.php/node/view?id=983
1395-04-08 09:41
