(2012/10/06, 03:10 PM)شیرین نوشته است: نازنینم حرفت رو کامل قبول دارم..........اما:
آیا به نظرت خونواده ی طرف فقط وقتی همسرت کنارته گیر میدن به بیماریت؟
اصلا یو رو نه خودمو میگم...
مثلا پاشدیم با طرف(فعلا مجهوله و وجود خارجی نداره)رفتیم خونه پدرش مهمونی........من با خونواده ی طرف یه چند ساعتی تنها شدم
اگه برگردنو یه چیزی راجع به بیماریم بهم بگن اصلا به صراحت به رخم بکشن بیمار بودن منو چه حالی پیدا میکنم؟
یا باید پاشم برم به طرف بگم جنجال شه و بحث کش پیدا کنه که عمرا اینکارو نمیکنم که رابطشونو با هم بهم بزنم
یا هم اینکه بگم اشکالی نداره و حرفاشونو قبول کنم و بریزم تو خودم با این وضع بیماریم که ناراحتی برام سمه
من سر این موضوع خیلی فک کردم....اما واقعیت اینه عزیزم

(2012/10/06, 02:42 PM)شیرین نوشته است: نازنینم
منم موافقم که گفته بشه بهتره از هر لحاظ....اما همیشه به این فک میکنم که:
تو زندگی زناشویی خوبی و خوشی هست...دعوا هم که جای خود داره
حالا اگه مشکلی ایجاد بشه که بین طرفین بحثی بشه و اینا ...اگه فقط مثلا آقاهه بدونه که خانومش مبتلاس و یه چیزی از دهنش در بره و بگه آدم میتونه اینو قبول کنه و فرصت جبران بده به طرف چون دوسش داره...اما اگه خونوادش بدونن و اینکارو بکنن چی؟!
اینکه مثلا بزنه و بیجنبه تشریف داشته باشن که بیانو سر هر چیز مسخره و بحث... حرف ام اسو بکشن وسط اونموقع چی میشه؟آیا این باعث نمیشه از طرف مقابل سرد بشیم؟مگه میتونه هر بار تو روی خونوادش وایسته؟تا کی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
همیشه به این فک میکنم....و این موضوع برام حل نشده است...

سلام بعد مدتها گفتم باز يه سري به اينجا بزنم
اول از همه بگم كه دوستان عزيز قبل ازدواج بهتره خودمون با بيماريمون كنار بياييم و قبولش كنيم تا وقتي كسي از بيماريمون پرسيد معذب نشيم يا عصباني و دلخور نشيم عادي و اروم بتونيم بگيم چيه يا وقتي كسي خواست شريكمون بشه ترس و استرس گفتنش و نداشته باشيم
دوما دوستان خوبم اگه كسي مثل خودمون خواست با ما اشنا بشه شايد برا اونم ملاك اول همينه كه چون هر دو بيناريم قدم پيش گذاشته اما بهتره بهش كمك كنيم تا معيارهاي هم و بشناسيم اينكه هر دو بيماريم و ميشه با درك مقابل زندگي خوبي داشته باشيم اشتباهه و ملاك خوبي نيست زندگي فرداهاي زيادي داره شايد فردا پس فردا كه درمان قطعيش اومد ببينين اين شخص اوني نبود كه ميخواستيناما گه با شناخت هم و شناخت معيارها بهم رسيده باشيد باز چه با وجود ام اس چه بي وجودش خوشبختين
سوما:قرار نيست ام اس باعث بشه دنيا و زندگيمون و از دنياي ادمهاي به اسم سالم جدا كنيم و تو خودمون يك دنيا بسازيم هر چه پيش ايد خوش ايد هر كسي مد نظر شما بود فقط بشناسيدش و صادقانه و با جرات جلو بريد و نگيد چون سالمه چيكار كنم يا نميخوام يا اينكه چون مثل من ام اس داره به طرفش سوق پيدا كنمبه امروزتون فكر كنيد نه به فرداها اينده نگري خوبه نه اينگه اينده ات و خراب كنه
اميدوارم همگي خيلي زود شريك مناسب پيدا كنيم و از تنهايي در بياييم

(2012/10/06, 04:01 PM)شیرین نوشته است: طلا جونم
فرمایشت کاملا متین و بجا....اما:
من یکی که هیچوقت سعی نمیکنم ام اس رو طوری به طرف بگم که با خودش فک کنه بگه نیگا....داره طوری وانمود میکنه انگاری هیچیش نیست که من برم جلو(نمیدونم تونستم منظورمو درست برسونم یا نه)اما من خودم تا به امروزش هر موقع که دیدم طرف ول کن نیستو خودمم تقریبا قبولش دارم مستقیم بهش اینو گفتم:
ببین من بیماریی دارم بنام ام اس....نمیدونم چقد در مورد این بیماری میدونی و اطلاعات داری ولی برا روشن شدن موضوع باید بگم که بیماریم صعب العلاجه...فعلا درمان و داروی قطعی نداره...ولی قابل کنترله....با کنترل عصبانیت و استرس میشه کنترلش کرد............ولی حمله ها سر جاشه و موقع حمله من نیاز پیدا میکنم به کمک اطرافیانم حتی تو کارای شخصیم........حالا شما لطف کنین برین فکراتونو بکنید...ببینید میتونید با این وضع کنار بیایین یا نه!
اینو میگم....خیلیاشون قبول میکنن...بعضیاشونم بعد چند روز میگن نه
خب بگن نه......برام مهم نیست
طرف حق داره بدونه من تو زندگیم گاهی وقتا حمله دارم که تو اون مواقع نمیتونم از عهده ی وظایف زناشوییم هم حتی بر بیام(شرمندم اینطور صریح حرف میزنم اما باید گفته بشه)
بعد فکراشو بکنه بیاد.......خواست و پایه بود که هیچ...نبود هم بیخیال برام مهم نیست

(2012/10/06, 03:47 PM)شهرزاد نوشته است: من هم نظره نازنین رو خوندم هم شیرین جون رو

منتها نازنین یه جا گفت وقتی ازدواج میکنی باید پی همه چیز رو به تنت بزنی چرا؟
مگه نه اینه که ازدواج باید بخش دیگه ای از آرامش انسان ها باشه؟
پس این تحمل کردن نیست ...ما میتونیم خودمون ام اس رو به طرف مقابل بشناسونیم اونم نه جوریکه فرد هر لحظه آماده باش اتفاق باشه میتونیم انقدر قشنگ معرفیش کنیم که فرقی با سالم پیدا نکنه و بدونه فقط یه لحظه هایی ناخوشی داره ....