سریالی که به ام اس مبتلا شد - -
<style>body{font-family: tahoma; font-size: 13px; direction: rtl;} hr{ display: none;}</style> (2015/11/24, 11:00 AM)nahid نوشته است: بیشتر دلشکستگی ها فراموش میشه ، اگه نشه به خاطر اینه که انتظاراتمون از جامعه منطقی نیست. اگرچه سخته ولی باید بپذیریم که هر بیماریی یه نقص به حساب میاد. این که میگیم آدم از کجا میدونه یه روزی خودش تصادف نکنه و مشکل دار نشه ، در حد حرفه. کلاه خودتون رو قاضی کنید : آیا برادر سالمتون حاضره با یه مبتلا ازدواج کنه ؟ حداقل 90 درصد خیر ، حتا شما هم راضی نیستید .
وقتی قبل از دیدن فردی موضوع ام اس گفته بشه، طرف هم براساس همین چیزی که از طرف میدونه ، نظرش رو میگه چون سلامتی براش ملاکه .
مشکل از جای دیگه است.می خوایم به شیوه سنتی ازدواج کنیم و توقعات مدرن داریم.اساسا وقتی کسی بدون شناخت از دختری به خواستگاری ش میره یا دختری وارد گفتگو با خواستگارانش میشه نمی تونه انتظار داشته باشه باهاش مثل یه کالای انتخاب شده رفتار نشه.دو طرف نه شناختی از هم دارن،نه عاشق همدیگه ن.یه سری معیار ذهنی دارن و با توجه به اون اومدن کیس مناسبشون رو انتخاب کنن(از دید من سرش معامله کنن).چرا تو چنین وضعیتی انتظار برخوردهای انسانی و نه کاسبکارانه داریم؟اصلا بیماری هم اینجا موضوعیتی نداره.دخترایی هستن که مثلا به خاطر اعتیاد پدرشون،داشتن خواهر و برادر معلول تو خونه،فقر و هزار چیز دیگه از طرف خواستگاراشون ریجکت میشن،علی رغم تمام نقاط قوتی که دارن.این آدما هم همونقدر دلشکسته میشن و غرورشون میشکنه.
بهتره از اول تو زمینی بازی نکنیم که قواعدشو قبول نداریم و ناعادلانه می دونیم.اگر هم به نظرمون عادلانه است که دیگه دلشکستگی معنا نداره.