(2014/01/22, 02:59 PM)havaars نوشته است: مشکل من با پاره شدن عضله چهارسر سمت چپ و اسپاسم عضله داخلی لگن خاصره شروع شد که باعث جمع شدن پاهام شد. یعنی مفاصل زانو و لگنم خم شدند. اسپاسم پاهای من با درد شدید و غیرقابل تحملی همراه بود که هیچ مسکنی تسکینش نمیداد. متاسفانه فییوتراپ اولم نتوانست مدیریت کند دکترم هم گفت تو دویک داری و دویک با درد همراه است و باید تحمل کنی. فیزیوتراپ دوم روشهای نارستی اعمال کرد و به جای کاهش درد بر شدتش افزود و من هر چه به خودش و دکترم گفتم حرف خودشان را زدند که باید تحمل کنی. نتیجه این شد که پای راستم که مبتلا نشده بود هم به شدت درگیر شد و مجبور شدم روزی 75 میلی گرم باکلوفن بخورم که بالاترین دوز باکلوفن هست و ندیدم کسی اینقدر در روز ازش بخوره. تا مرز تزریق بوتاکس هم رفتیم حتی جراحی هم پیشنهاد شد. کافو هم ساخته شد ولی دریغ از کمی تغییر و بهبود.
تا اینکه از تیرماه امسال با یک مرکز فیزیوتراپی آشنا شدم که زیر نظر دکتری است که عضو انجمن بین‌المللی درد هست. در این مرکز با روشهای صحیح فیزیوتراپی ابتدا درد و اسپاسم مرا کاهش دادند و حالا باز شدن زانوی من به حدی رسیده که بدون احساس کوچکترین دردی کافو بپوشم و ایستادن را تمرین کنم. به هیچ وجه هم برق و جریان را توصیه نمی‌کنند. بیشتر هم از پک یخ استفاده می‌کنند برایم برعکس قبلی که زیر اشعه و گرما می‌گذاشت زانوهام را. روی تقویت بالاتنه و دستها هم تاکید زیادی دارند چون باید ان شا الله بلند که شدم راه بروم لازمشان دارم و این چیزی بود که فیزیوتراپهای قبلی براشان اهمیتی نداشت.
بحث سر اینکه بعد از دو بار گذاشتم کنار و باید بیشتر ادامه می‌دادم نیست. روش روش اثبات شده‌ای برای بیماران ام‌اسی نیست. برای بیماران ام‌اسی تکنیک‌های دستی فیزیوتراپی بهتر و موثرتر هستند. از بهمن 90 تا تیر 92 من نتیجه‌ای از فیزیو نگرفتم که هیچ بدتر هم شدم حال اینکه در عرض این چند ماه من بلند شدم و با واکر ایستادم. بدون جریان بدون گرما و بدون هیچ روش تهاجمی دیگر.
شما فکر نمی‌کنی اگر جریان موثر بود باید تا حالا جواب می‌گرفتید؟

---

(2014/01/22, 02:43 PM)paeazan نوشته است: من مدتهاست رکاب میزنم بدون مشکل اما بعضی ها میگن که برای زانوهاشون ضرر داره.

ایشالا بهتر و بهتر بشی.
من تحت نظر یک دکترای فیزیوتراپی درمان می‌گیرم و فکر نکنم بهتر از این گزینه‌ای باشد