شناخت عوارض کورتون ونکات لازم در زمان مصرف - -

<style>body{font-family: tahoma; font-size: 13px; direction: rtl;} hr{ display: none;}</style>کورتون

کورتون نام عامیانه گروهی از داروهاست که خاصیت مسکن و تضعیف سیستم ایمنی بدن را داشته و در درمان تعداد زیادی از بیماری ها کاربرد دارند. نام علمی این داروها کورتیکواستروئید است و به شکل قرص، آمپول، اسپری و پمادهای موضعی در بازار وجود دارند.
پردنیزولون، بتامتازون، دگزامتازون، متیل پردنیزولون، تریامسینولون، هیدروکورتیزون وکلوبتازول همه از انواع کورتون ها هستند.
برای درمان برخی از بیماری ها به عنوان مسکن فوری از انواع کورتون ها استفاده می شود. مثلادر حساسیت های شدید تزریق یک آمپول کورتون می تواند نجات بخش باشد یا در حملات شدید آسم استفاده از کورتون خوراکی یا تزریقی باعث باز شدن راه های هوایی و بهبودی می شود. در بسیاری از بیماری های پوستی حاد نیز پمادهای حاوی کورتون برای تسکین علامتی به کار می روند.
موارد بی شماری از کاربرد این داروها در درمان درازمدت بیماری ها وجود دارد که قابل جایگزینی با هیچ داروی دیگری نیستند و به دلیل خاصیت تضعیف ایمنی کورتون ها استفاده وسیع از این داروها برای درمان بیماری های خود ایمنی صورت می گیرد. مثلابرای درمان روماتیسم مفصلی، انواعی از بیماری های کلیوی، نوعی از هپاتیت که هپاتیت خودایمنی نامیده می شود و انواعی از بیماری های پوستی مزمن استفاده از کورتون به مدت طولانی کاربرد دارد.
درمان بیماری کرون که یک بیماری روده ای است و بیماری ام اس نیز در مراحل مختلف با کورتون ها صورت می گیرد.
درمان طولانی مدت با کورتون اگرچه باعث رهایی بیمار از درد و رنج بیماری می شود، اما منجر به وابستگی و ایجاد عوارض متعدد می شود. برای فرار از این مشکل بزرگ اکنون شکل هایی از این دارو طراحی شده است که به صورت متمرکز روی قسمت خاصی تاثیر می گذارد و به این ترتیب با مقادیر کم اثرات خوب و موثری ایجاد می شود و عوارض به حداقل می رسند.
اسپری های تنفسی مثال خوبی برای این فرم دارو هستند. اسپری بکلومتازون و فلوتیکازون در حال حاضر اساس درمان درازمدت آسم هستند و خوشبختانه عوارض بسیار کمی دارند. اسپری بینی این داروها نیز موجود است که با کمترین عارضه در درمان حساسیت های فصلی به کار می روند. در مورد بیماری های مفصلی نیز در صورتی که مصرف دارو لازم باشد، تزریق داخل مفصل موثرتر و با عارضه کمتری همراه است. اخیرا انواعی از کورتون موضعی به شکل انما برای درمان بیماری های روده ای نیز به بازار عرضه شده است.

---

متیل پردنیزولون استات
نام ژنریک: متیل پردنیزولون استات
نام تجاری: -
شکل دارویی: آمپول سوسپانسیون 40 میلی گرم در 1 میلی لیتر
طبقه بندی فارماکولوژیک: گلوکوکورتیکوئید
طبقه بندی درمانی: ضد التهاب، سرکوب کننده سیستم ایمنی
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C
methylprednisolone.pdf
فارماکولوژی
[attachment=8933]
اثر ضد التهاب: متیل پردنیزولون ساخت آنزیمهای لازم برای کاهش پاسخ التهابی را تحریک می کند.این دارو با کاهش فعالیت و حجم سیستم لنفاتیک، سیستم ایمنی را سرکوب کرده و در نتیجه موجب بروز لنفوسیتوپنی(عمدتا لنفوسیت T)، کاهش غلظت ایمونوگلوبولین و کمپلمان و کاهش عبور کمپلکسهای ایمنی از غشاهای پایه می شود. متیل پرینیزولون احتمالاًبا کم کردن واکنش بافت به تداخل های آنتی ژن – آنتی بادی نیز سبب سرکوب سیستم ایمنی می شود.
متیل پردنیزولون یک گلوکوکورتیکوئید دارای فعالیت متوسط است.این دارو هیچگونه فعالیت مینرالوکوتیکوئیدی ندارد، ولی فعالیت گلوکوکورتیکوئیدی آن زیاد و حدود 5 برابر هیدروکورتیزون با وزن معادل است. این دارو عمدتا بعنوان یک داروی ضد التهاب و سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می شود.
فارماکوکینتیک:

پخش: به سرعت در عضله ،کبد، پوست، روده، و کلیه ها انتشار می یابد.آدرنوکورتیکوئیدها در شیر ترشح می شوند و از جفت عبور می کنند.
متابولیسم: در کبد به متابولیتهای سولفات و گلوکورونید غیر فعال متابولیزه می شود.
دفع: متابولیتهای غیر فعال و مقادیر کمی از داروی متابولیزه نشده از طریق کلیه ها دفع می شوند.مقادیر بسیار کمی از دارو از طریق مدفوع دفع می شوند.نیمه عمر بیولوژیک دارو 36-18 ساعت است.

موارد مصرف:

• التهاب
• شوک
• درمان یا کم کردن نواقص حسی و حرکتی ایجاد شده بوسیله صدمه حاد نخاعی
• داروی کمکی در درمان پنومومنی و پنوموسیستیس کارینی

موارد منع مصرف:

حساسیت مفرط به اجزای فرآورده های آدرنوکورتیکوئید،عفونت سیستمیک قارچی و در نوزادان نارس
*تزریق وریدی و تزریق داخل فضای نخاعی-مغزی منع مصرف دارد.

احتیاط:

زخم گوارشی، بیماری کلیوی ، فشار خون بالا،پوکی استخوان،دیابت،اختلالات ترومبوآمبولیک،حملات تشنجی ، میاستنی گراو ، نارسایی قلبی، سل ، کم کاری تیروئید ، سیروز کبدی، بی ثباتی روانی ، دیورتیکولیت،کولیت اولسراتیو، عفونت هرپس سیمپلکس چشمی

تداخلات دارویی:

گلوکورتیکوئید ها متابولیسم ایزونیازید و سالیسیلات ها را افزایش می دهند . این دارو سبب افزایش قند خون می شود. بنابراین،تنظیم مقدارمصرف انسولین و داروهای خوراکی پایین آورنده قند ، به هنگام مصرف همزمان این داروها ضروری است. متیل پرینیزولون ممکن است کمی پتاسیم خون ناشی از داروهای مدر را تشدید کند. باربیتوراتها،فنی توئین و ریفامپین در صورت مصرف همزمان با متیل پرینیزولون ، ممکن است موجب کاهش اثرات کورتیکواستروئید شوند زیرااین داروها متابولیسم کبدی را افزایش می دهند. مصرف همزمان با استروژن ها ممکن است متابولیسم آن را کاهش دهد. استفاده توام با ترکیبات آنتی کولین استراز می تواند ضعف زیادی ایجاد کند. در دوره مصرف کورتیکوستروئید از واکسنها استفاده نگرد به دلیل آنکه کارایی واکسن در این دوران کم می شود.

عوارض جانبی:

اعصاب مرکزی: احساس سرخوشی،بی خوابی ، سردرد، تغییرات ذهنی ، عصبانیت ، بیقراری
قلب- عروقی: افزایش فشار خون ، آریتمی، ایست قلبی کشنده و کلاپس گردش خون(بدنبال دوزهای بزرگ و تزریق وریدی سریع)، ترومبوآمبولی و ترومبوفلبیت
پوست: تاخیر در بهبود زخم،آکنه،بثورات پوستی ،هیرسوتیسم
گوش،حلق،بینی،چشم: آب مروارید، گلوکوم
دستگاه گوارش: افزایش اشتها،تهوع،استفراغ،پانکراتیت
متابولیک: کمی پتاسیم خون،افزایش قند خون،توقف رشد در کودکان،عدم تحمل کربوهیدرات،هیپوکلسمی،حالت کوشینگوئید
عضلانی – اسکلتی: ضعف، استئوپروز
تناسلی-ادراری: بی نظمی قاعدگی
سایر عوارض: بی کفایتی حاد غده فوق کلیوی ممکن است با افزایش استرس(عفونت،جراحی،ضربه)یا قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از مصرف طولانی مدت آن بروز کند،ابتلا به عفونتها.

نحوۀ نگهداری:

دور از نور و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری گردد. از یخ زدگی محافظت گردد.

بسته بندی:

آمپول 40 میلی گرم در 1 میلی لیتر : بسته بندی تک عددی

---