داروی IVIG - -
<style>body{font-family: tahoma; font-size: 13px; direction: rtl;} hr{ display: none;}</style>
ایمونوگلوبین IVIG
موارد مصرف: اين دارو در درمان بيماران‌مبتلا به نقص سيستم ايمني، پوپوراي‌ترومبوسيتوپنيك با منشاء ناشناخته،لوسمي لنفوسيتيك مزمن سلول‌هاي B،سندرم كاواساكي، جلوگيري از عفونتHIV در كودكان و در پيوند مغز استخوان‌به منظور جلوگيري از عفونت‌هاي‌سيستميك مصرف مي‌شود.
مكانيسم اثر: اين فرآورده باعث ايجادسطوح پادتن‌هاي وسيعي مي‌شود.
فارماكوكنتيك: 5 ـ 2 روز بعد از تزريق‌عضلاني سطوح سرمي لازم از پادتن‌هاايجاد مي‌شود و نيمه عمر آنها حدود 3 هفته‌است.
موارد منع مصرف: براي افراد با سابقه‌واكنشهاي حساسيتي يا واكنشهاي شديدسيستميك نبايد مصرف شود. اين‌فرآورده براي بيماران مبتلا به نقص منفرد IgAيا نقص انعقادي‌يا كاهش‌تعداد پلاكتهانبايد تجويز شود.
هشدارها: 1 ـ سندرم مننژيت آسپتيك
بعد از تزريق IGIV مخصوصا با مقدارمصرف بالا گزارش شده است. اين سندرم‌كه از چند ساعت تا 2 روز بعد از تزريق IGIVشروع مي‌شود، داراي علائمي مثل‌سردرد شديد، خواب آلودگي، تب، هراس‌از نور، حركت دردناك چشمها، تهوع واستفراغ مي‌باشد.
2 ـ IGIV مي‌تواند باعث افت سريع فشارخون و علائم باليني آنافيلاكسي شود.بروز اين واكنشها به سرعت انفوزيون‌بستگي دارد. علائم حياتي را بايد بطورمداوم كنترل كرد و مراقب هر گونه علامت‌در مدت انفوزيون بود.
3 ـ واكنشهاي پيشرونده التهابي بيشتر دربيماران آگاماگلوبولينمي ياهيپوگاماگلوبولينمي شديد اتفاق مي‌افتد كه‌براي اولين بار تحت درمان باايمنوگلوبولين‌ها قرار مي‌گيرند يا 8 هفته ازآخرين تزريق ايمنوگلوبولين به آنهامي‌گذرد.
عوارض جانبي: بروز عوارض جانبي به‌سرعت انفوزيون بستگي دارد. تهوع،استفراغ، كرامپ هاي شكمي، لرز، افزايش‌درجه حرارت بدن، افزايش ضربان قلب،بثورات و قرمزي پوست، سردرد وسرگيجه از عوارض عمده IGIVمي‌باشد.
تداخل‌هاي دارويي: بدليل تداخل اثر باواكسن‌هاي زنده ويروسي، تا سه ماه بعداز تزريق IGIV، بايد از تجويز واكسن‌هاي‌ويروسي امتناع شود.
نكات قابل توصيه: 1 ـ فقط بايد از راه داخل‌وريدي تزريق شود.
2 ـ فرآورده بايد در دماي اتاق و زير 30درجه سانتيگراد نگهداري شود.
مقدار مصرف: مقدار مناسب IGIV براي‌درمان نقصان IgG بيماران، بر مبناي تامين‌سطح طبيعي (حداقل 2g/l) تعيين مي‌گردد.مقدار 100-400mg/kg هر سه تا چهارهفته يكبار توصيه شده است، اگرچه‌بعضي از بيماران ممكن است تا ميزان600mg/kg هر سه تا چهار هفته يكبار نيازداشته باشند. براي نوبت اول توصيه‌مي‌شود مقدار 200mg/kg با فواصل‌كوتاهتري تزريق شود و بعد مطابق فوق‌مصرف شود.
در ساير موارد مصرف بايد به‌راهنمايي‌هاي ارائه شده توسط سازندگان‌فرآورده‌ها توجه شود.
IVIg
* موارد مصرف گاماگارد (IVIg) در بیماریها:
- ITP: هنگام کاهش سریع پلاکت, لازمست که خونریزی کنترل شود.
- سندرم کاوازامی: گاماکارد برای جلوگیری از آنوریسم شریانهای کرونری که بدنبال سندرم کاوازاکی ایجاد می شود. بکار می رود.
- CLL (لوسمی لنفوسیت مزون)
- نقص سیستم ایمنی اولیه
* نحوه تزریق:
محلول 5% باید به میزان 0/5 cc/cg/hr انفوزیون شروع شود اگر با این میزان بیمار, مشکلی نداشت میتوان به 4cc/kg/hr سرعت تزریق را افزایش داد. و اگر با این میزان نیز واکنشی نشان نداد می توان از محلول 10% با سرعت 0/5ml/kg/hr شروع و چنانچه مشکلی نبود می توان محلول 10% را با سرعت 8/kg/hr افزایش داد.
برای تزریق بهتر است از رگهای Antecubital (آنته کوبیتال) بخصوص جهت تزریق 10% استفاده کرد.
تزریق سریع گاماگارد ممکنست باعث تغییرات نبض و فشار خون شود.
طرز تهیه:
گاماگارد در ویالها 5/2 – 5 و 10 گرمی است که هر ویال دارای حجم مناسبی آب مقطر استریل, USP و یک ست مخصوص است. ویال پس از حل شدن باید سریع تزریق شود و تزریق بیشتر از 2 ساعت طول نکشد.
شرایط نگهداری: گاماگارد نباید در دمای بیشتر از 25 (770F) نگهداشته شود و از انجماد آن نیز باید جلوگیری شود.
عوارض جانبی:
تزریق در دوزهای بالا ممکنست باعث افزایش BUN, تشدید الگوریی و احتمال نیاز به دیالیز, شود که بعضی بیماران با قطع دارو, بطور خود بخود بهبود می یابندو
چند نوع واکنش کلیوی بعد از تزریق IvIg دیده شده است:
1- نارسایی حاد کلیه 2- نکروز حاد توبوبی 3- نفروپاتی توبولهای انتهایی 4- نفروز اسموتیک
عوارضی مثل سردرد, گرگرفتگی, تهوع, استفراغ, لرز, کرامپهای عضلانی, سستی, تب, افزایش فشار خون ممکنست دیده شود که با کاهش سرعت یا قطع دارو, از بین می رود.
در صورت واکنشهای حساسیتی باید, اپی نفرین در دسترس باشد.
موارد منع مصرف:
در بیماران با نقص IgA نباید اجرا شود. زیرا گاماگارد از نظر IgA فقیر است.
احتیاط:
- بیماری قلبی یا ترومبولیتیک
- مننژیت غیرعفونی
- بیماری کلیوی
- هپاتیت A