خبرهای پزشکی مربوط به سلول های بنیادی - -
<style>body{font-family: tahoma; font-size: 13px; direction: rtl;} hr{ display: none;}</style>
انجام اولین پیوند سلول‌های بنیادی به مغز ۴ بیمار
هانیه مغانی
دانشمندان برای اولین بار توانسته‌اند با موفقیت سلول‌های بنیادی را در مغزهای چهار پسر مبتلا به بیماری Pelizaeus–Merzbacher (این بیماری نوعی اختلال نادر است که بر توانایی‌های حرکتی، هماهنگی و عملکردهای‌شناختی تاثیر می‌گذارد)پیوند بزنند.
به گزارش خبرگزاری سینا به نقل از لس آنجلس تایمز، بیماری Pelizaeus–Merzbacher با از میان بردن مواد چربی به نام مایلین، که سلول‌های مغزی را پوشش می‌دهد، آسیب خود را وارد می‌سازد. مایلین در نقش یک عایق عمل نموده، به مانند پلاستیکی با روکش سیمی کمک می‌کند تا تکانه‌های الکتریکی که اطلاعات مغز را انتقال می‌دهند با سرعت بالا حرکت نمایند.
پژوهشگران اکنون در دو مطالعه تازه، که هر دوی آن‌ها در مجله علمی ترجمه علوم پزشکی انتشار یافت، نشان داده‌اند که می‌توان سلول‌های بنیادی عصبی (یعنی سلول‌هایی که می‌توانند به هر گونه سلولی تبدیل شوند) را با موفقیت به مغز پیوند زد. مهم‌تر آنکه آن‌ها نشان داده‌اند که این سلول‌های مغزی اغلب به گونه‌ای از سلول‌های مغزی تبدیل می‌شوند که اولیگدندروسایت‌ها نام دارند (سلول‌هایی که مایلین می‌سازند).
آن‌ها همچنین در هر دو مطالعه خود نشان داده‌اند که به نظر می‌رسد افزودن اولیگدندروسایت‌ها از راه تولید تازه مایلین عملکرد سلول‌ها در مغز را بهبود می‌دهد.
در مطالعه اول، گروهی از پژوهشگران که در دانشگاه بهداشت و علوم اورگنایالات متحده آمریکا گرد آمدند سلول‌های بنیادی عصبی انسان را در موش‌هایی کاشتند که از نظر ژنتیکی مهندسی شده بودند تا کمتر از معمول مایلین تولید نمایند. دانشمندان این موش‌ها را ردیابی کردند در حالی که سلول‌ها از حالت بنیادی به سلول‌های مغزی تبدیل می‌شدند و دریافتند که بیشتر آن سلول‌ها به اولیگدندروسایت‌ها تغییر ماهیت دادند. به علاوه، با ادامه رشد سلول‌ها و ادغام مایلین تازه در سلول‌های موجود و در نتیجه افزایش سرعت انتقال جریان اطلاعات، مغز شروع به بهتر کارکردن نمود.
اما، موفقیت این پیوند در موش یک چیز است و نشان دادن اینکه در انسان هم عمل می‌کند چیزی دیگر. در گزارش دوم، پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو همان انواع از سلول‌ها را در چهار پسری که دچار بیماری Pelizaeus–Merzbacher بودند کاشتند. با به کار گیری روش‌های تصویربرداری مغزی، آن‌ها قادر بودند که افزایش میزان مایلین را در مغزهای این چهار پسر پی بگیرند. مهم‌تر اینکه، سه نفر از این چهار پسر بهبودی اندک اما واقعی در عملکرد حرکتی خود نشان دادند.
در حالی که این درمان نویدبخش به نظر می‌آید، مطالعه یادشده تایید کوچکی بر یک طرح مفهومی است و گروه کنترلی وجود نداشت. این بدان معنا است که پیش از آنکه ما بتوانیم با اطمینان درباره کارایی این روش در درمان کسانی که دچار بیماری‌هایی هستند که مایلین را از میان می‌برد نظر بدهیم، می‌بایست مطالعه‌ای بزرگ‌تر انجام پذیرد.