فقط به خاطر اینکه ایران مدرک گرا هستن رفتم ادامه تحصیل دادم و الا همون کاردانی بس بود.
تو دانشگاه هیچی یادم ندادن ، اون دوست تون درست گفته شاید من نزدیک یک و خورده ای میلیون خرج کردم تا با کلاس های بیرون از دانشگاه یک چیزی یاد گرفتم ولی هنوز کارم به قولی کارفرما پسند نیست!
استاد پایان نامه ام هم که خدا بگم چیکارش کنه هیچی بارش نبود هیچی هیچی هیچی من نمی فهمم چرا استاد شده بود ؟
یا یکی دیگه از استاد ها که با عقل گردوییش نشست بهمون DOS درس داد آخه من نمی فهمم چرا نیگهش داشته بودن ؟
بدبخت اونایی که بعد از من رفتن سر کلاس اون جناب نشستن.واسه همین واسه ی ارشد ترجیح میدم یا کلن نرم !!! یا برم دانشگاه آزاد یا یک دانشگاه درجه یک سراسری و الا این دانشگاه هایی که مثل قارچ سبز شده تو کل کشور تعداد شون از خود دانشجو ها بیشتره به درد نمی خوره جز اعصاب خوردی چیزی نداره.
واسه ی کار هم یک جا میرم میگن بشین منشی تلفنی یا بر می گردن میگن بازاریاب ! یا اگر مرتبط با رشته ام باشه میگن بشین ویندوز 7 طراحی کن.
واسه همین تو خونه پروژه انجام میدم با دوستام تیکه تیکه تمومش می کنیم پولش رو می گیریم باز پروژه بعدی . نظام صنفی هم هیچ کاری نمی کنه واسمون اصلا مهم نیست واسش که من کار بلدم یا نه ؟
فقط خودم واسه خودم تبلیغ می کنم هی می شینم پا میشم میگم من فلان کارو بلدم بعد میان بهم کار میدن و الا که هیچی.
انجمن مون هم خیر سرش یک سری آمد بهم زنگ زد گفت واست کار پیدا شده بدو بدو پاشدم رفتم بعد با کمال ... برگشته بهم میگه خوابگاه دخترا نگهبان می خواد.
خیلی من نمی دونم با چه عقلی اینطوری روی ما ها حساب می کنن ؟؟؟ موندم تو کارش.
ولی به قول دوست جان اگر کار بلد باشه آدم میان خودشون سراغ تون و الا که هیچی
