نتایج تحقیقات خارجی درمان ام.اس با سلولهای بنیادی - -
<style>body{font-family: tahoma; font-size: 13px; direction: rtl;} hr{ display: none;}</style>
آزمایشات کلینیکی برای درمان بیماری هایی مانند ام اس با استفاده از سلول های بنیادی ، به سرعت در حال رشد می باشد. دانشمندان دانشگاه بوفالو و روچستر ضمن بیان این مطلب گفتند که موفق به شناسایی سلول های بنیادینی شده اند،که غلاف میلین را ایجاد می کنند.
میلین یک غلاف سخت چربی بوده که اطراف نرون ها را می پوشاند و باعث انتقال موفقیت آمیز پیام عصبی می شود. ناتوانی بدن در ساخت میلین موجب بیماری ام اس می شود. مقاله ای که در مجله Nature biotechnology در ماه اکتبر منتشر شد خبر از دستیابی به روشی داد که با استفاده از سلول های بنیادی مغز بر مشکل عدم ساخت میلین غلبه شده است.
آنچه تا به امروز ناشناخته و مشکل به نظر می آمد عدم شناخت از سلول هایی بود که در ساخت میلین مشارکت دارند. آقای دکتر Fraser Sim می گوید امکان شناخت این سلول ها پس از کار فراوان او و همکارانش در دانشگاه روچستر فراهم شده است. به گفته او شناخت و جداسازی دقیق این سلول ها برای استفاده در سلول های بنیادی سرانجام با موفقیت به نتیجه رسیده است و باید قبل از شروع به آزمایشات اولیه کلینیکی به این سلول ها دست یافت که این امر حاصل شده است.
با آنالیز و مشاهده نتایج، آقای سیم و همکارانش دریافته اند که ژنی به صورت فعال در برخی سلول های بنیادی وجود دارد که منجر می شود سلول های بنیادی نوعی پروتئین به نام CD۱۴۰a را بر روی بدنه خود حمل کنند که به احتمال زیاد قابل تبدیل شدن به سلول های مغزی از نوعالیگودندروسیت می باشد که (این سلول ها در سیستم عصبی مرکزی تولید میلین می کنند).
آقای سیم و همکارانش این سلول ها را به مغز موش هایی که از بدو تولد بدنشان قادر به ساخت میلین نبوده اند، تزریق کرده اند. پس از ۱۲ هفته سلول ها تبدل به الیگو دندروسیت شده اند و ۴۰ درصد از نرون های مغزی با میلین پوشیده شده اند که ۴ برابر بهتر از استفاده از سلول های بنیادی در روش های پیشین بوده است. بنا به گفته آقای سیم این سلول ها بهترین کاندید برای کمک به بیماران ام اس می باشد. این سلولها با سرعت و تأثیرگذاری بیشتری نسبت به سلولهای قبلی به مغز نفوذ می کنند و باعث میلین سازی سلول های عصبی می شوند. در واقع هم اکنون سلول های مطمئن و موثری برای آزمایشات کلینیکی اولیه در اختیار می باشد. یک درمان ممکن برای بیماری هایی مانند ام اس، تزریق این سلول ها به مغز بیماران می باشد. راه دیگر فعال سازی سلول های موجود در مغز بیماران، جهت تولید میلین های جدید می باشد. استفاده از تکنیک های یاد شده این مقاله نه تنها امکان درک بیشتر چگونگی عملکرد سلول های مغزی را فراهم می سازد بلکه همچنین امکان پیش بینی درمان های موفقیت آمیز را فراهم می سازد.
محققین در دانشگاه آلبرتا موفق به کشف موضوعی شده اند که احتمالاً در آینده اساس درمانهای موفقی در این بیماری خواهد شد.
در هر بیماری التهابی از جمله بیماری ام اس، وقتی سلولهای ایمنی فعال میشوند، از سد خونی – مایع مغزی نخاعی عبور می کنند و وارد سیستم عصبی میشوند، در ام اس بعضی از این سلولهای ایمنی فعال شده، مولکولی ترشح می کنند به نام گرانزیم Bاین مولکول وارد سلول عصبی میشود و نهایتاً سبب مرگ سلول می شود .(لازم به توضیح است که این مولکول در مغز بیماران ام اس یافت شده است ). مولکول گرانزیم B، خود از طریق یک گیرنده به نام گیرنده M6PR قادر است وارد سلول عصبی شود. بنابراین از نظر تئوری اگر بتوان جلوی ورود این مولکول را بداخل سلول گرفت، احتمالاً خواهیم توانست از آسیب های سلولی جلوگیری کنیم. جلوگیری از آسیب های سلولی در فاز اول بیماری (فاز التهابی )، از میزان ناتوانی ها در فاز دوم بیماری می کاهد.
محققین برآنند که داروهایی بسازند که بتواند این امر را تحقق بخشد. از آنجا که این داروها فقط بر روی یک عمل سلولی بطور اختصاصی عمل می کنند. احتمالاً عوارض کمتری را به بیمار تحمیل خواهند کرد.