(2011/08/02, 01:10 PM)aghaghi نوشته است: گل مریم جان خیلی متأسف شدم .
فکر کنم به خاطر اینه که یک ماه بیشتر اونجا شاغل نبودی اگر مثل من 10 سال حقت رو خورده بودن اونوقت مجبور بودن تو همچین شرایطی یک کمی باهات راه بیان. ولی حالا هم مطمئن باش چیزی رو از دست ندادی. ماها همه خودمون رو درگیر کار کردیم و توش غرق شدیم شاید این کار اون آقای رئیس بی شناخت باعث بشه درهای دیگه ای به روت باز بشه درهایی که ما حتی نگاهش نمی کنیم. امیدوارم این موضوع رو خودت با تمام وجودت حس کنی.

(2011/07/31, 05:50 PM)nahid نوشته است: نه همش کار ، نه همش بیکاری و استراحت. بیکار که خسته نمیشه !
کار آسون و نیمه وقت که در آمدش تمام وقت باشه

(2011/08/02, 09:25 AM)aghaghi نوشته است: من که سر کار می رم دانشگاه هم می رم متأهل هم هستم . خلاصه هر جور که بخوای درگیرم . از بس هم که سرم شلوغه اصلا یادم می ره که ام اس دارم . فقط یک شب درمیون شوهرم یا دخترم بهم می گن امشب آمپول داریها تازه یادم می افته إإ واقعاًاًاًاً ام اس دارم ؟ چه جالب
ولی اینکه تو محیط کار بدونن که مشکلت چیه به نظرم خوبه و باید بدونن چون شرایط ما طوریه که حتما باید تسهیلاتی رو برامون بذارن. البته تو اداره وقتی فهمیدن که من ام اس دارم برخورد منفی از روی نادانی هم داشتم . ولی در کل عواقبش خوب بود. چون اتاقم خیلی گرم بودم من بیچاره چهار سال توی اتاق مثل کوره کار می کردم. که هیچ تهویه ای هم نداشت از وقتی که این مشکلم رو فهمیدن اتاقم رو عوض کردن تازه فهمیدم بقیه کارمندا تو چه بهشتی کار می کردن و من بیچاره تو چه جهنمی به نظرم که خیلی خوب شد. بالاخره من که موقعیتم بهتر شد. به نظرم باید به کلیت موضوع نگاه کنی نه به جزئیاتش . یعنی من اگر به خاطر برخورد یک سری آدم نا آگاه می ترسیدم هنوز هم باید همون شرایط بد رو تحمل می کردم . ولی الان شرایطم بهتر شده. خدا رو شکر.